• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • 2011
    • In Gremio 68
    • In Gremio 69
    • In Gremio 70
    • In Gremio 71
    • In Gremio 72
    • In Gremio 73
  • 2010
    • In Gremio 62
    • In Gremio 63
    • In Gremio 64
    • In Gremio 65
    • In Gremio 66
    • In Gremio 67
  • więcej…
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • Start
  • Adwokaci
  • Radcowie prawni
  • Sędziowie
  • Prokuratorzy
  • Komornicy
  • Notariusze
  • Aplikanci

Toga dla aplikanta

Marta Brawata i Karolina Werema-Karłuk

Bohater książek Remigiusza Mroza – aplikant adwokacki Kordian Oryński został w jednym z prawniczych kryminałów „ubrany” przez autora w togę. I o ile mamy tu do czynienia z naciągnięciem rzeczywistości przez pisarza, warto zastanowić się nad problematyką stroju aplikanta występującego na sali sądowej, gdyż może okazać się, że „aplikant w todze” nie jest złym pomysłem.

Historii togi adwokackiej należy szukać w początkach XX wieku. Długo by mówić o etapach wprowadzenia stroju urzędowego dla adwokatów. Zanim ustalono aktualne zasady noszenia togi, w adwokaturze obowiązywało noszenie tzw. „odznaki”. Był również i taki czas, że noszenie togi zależało od uznania adwokata. Nie musimy przypominać, że fałdzista suknia ma swoją długoletnią tradycję. Zastanowimy się jednak nad tym dla kogo winna być przeznaczona?

Obecnie toga kojarzona jest z zawodami prawniczymi. Widząc togę od razu nasuwają nam się skojarzenia: „sąd”, „adwokat”, „prokurator”, „radca prawny”. Dopasowanie togi do zawodu następuje na podstawie koloru żabotu. To właśnie on odróżnia uczestników procesu. W tym miejscu nasuwa się pytanie – skoro wszyscy przedstawiciele prawa obecni na sali rozpraw przywdziewają togi, dlaczego nie mają ich aplikanci? Nie oczekujemy odpowiedzi, ale być może warto jest podjąć dyskusję, czy nie byłoby dobrym pomysłem – tak jak zrobił to ze swoim bohaterem Remigiusz Mróz – ubranie aplikanta w togę? Togę czarną bez żabotu.

Argumenty „za”. Po pierwsze – gwarancja pełnej równości uczestników procesu. Po drugie – dodanie powagi wykonywanemu zawodowi – wprawdzie aplikant to jeszcze nie adwokat, ale niemniej pełnoprawny uczestnik sądowego procesu. Wielokrotnie zdarzają nam się sytuacje, że klient przed salą zadaje nam pytanie: A to nie będzie mojego obrońcy/pełnomocnika?. Niejednokrotnie, w pierwszych chwilach rozprawy, aplikant mylony jest ze świadkiem czy oskarżonym. Zdarzają się również sytuacje, gdy świadek pytany przez Sąd o pokrewieństwo ze stronami postępowania, wskazuje na aplikanta i odpowiada, że nie zna tej osoby. Niestety, powyższe świadczy o niskiej świadomości prawnej w społeczeństwie. Wprowadzenie tóg dla aplikantów adwokackich i radcowskich przyczyniłoby się do odzwierciedlenia ich roli w procesie, w którym zastępują swoich patronów, a także podkreślenia, że biorą oni udział w misji związanej z zaufaniem publicznym i szerzeniem pomocy prawnej. Nie szata zdobi człowieka, jednakże wizerunek jest nieodłącznym elementem w tym zawodzie, wobec czego toga (nawet bez żabotu) dodałaby profesjonalizmu młodemu aplikantowi. A i być może nawet pewności siebie.

Z drugiej zaś strony nienoszenie przez aplikantów stroju urzędowego wskazuje, że są oni na początku swej drogi zawodowej. Brak togi upoważnia aplikantów, by nie wiedzieli (oczywiście, nie usprawiedliwia tego, by nie chcieli wiedzieć).

Pierwsze symboliczne nałożenie togi adwokackiej podczas uroczystości ślubowania adwokatów stanowi ukoronowanie lat ciężkiej pracy i nocy spędzonych na nauce, zwieńczonych pomyślnie zdanym egzaminem zawodowym. Jednakże wraz z togą młody adept zawodu nakłada na siebie również ciężar samodzielności i odpowiedzialności przed klientem. Trzy lata szkolenia pod okiem patrona mają na celu przygotowanie aplikanta do noszenia togi z szacunkiem, bagażem wiedzy i doświadczenia, by samodzielne wykonywanie zawodu spełniało najwyższe standardy rzetelności i profesjonalizmu.

Tymczasem Drodzy Aplikanci – nie próbujcie przymierzać togi, gdyż przesąd mówi, że jej nałożenie przed zdaniem egzaminu, przynosi pecha 😉

Kategorie: In Gremio 107, Aplikanci

Marta Brawata

adwokat, redaktor naczelny In Gremio

Karolina Werema-Karłuk

adwokat, zastępca redaktora naczelnego In Gremio

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.