Język na wokandzie

Wypracowana przez naukę prawa, a ściśle rzecz biorąc przez teorię prawa, terminologia w zakresie wykładni prawa odzwierciedla zarówno aktualny poziom wiedzy w tym zakresie jak i stan wiedzy odnoszący się do nauk pomocniczych prawoznawstwa. [Więcej…] Gramatyczna… czy językowa? (o terminologii wykładni – ciąg dalszy)

Jedną z cech języka prawniczego powinna być precyzja. Jej brak grozi tym, co dla uczestników każdej komunikacji jest najgorsze, mianowicie nieporozumieniem. W dyskursie prawniczym wspomniana cecha jest szczególnie istotna. Nieporozumienie występuje bowiem wtedy, gdy każdy z uczestników uważa, że rozumie dany komunikat, tyle że niekoniecznie rozumie ten komunikat w taki sposób, w jaki autor tego komunikatu chciałby by był zrozumiany. [Więcej…] Sens „charakteru normatywnego”

W terminologii prawniczej, obok rodzimych wypracowanych przez naukę czy praktykę prawniczą określeń, funkcjonują – niekiedy także na zasadach internacjonalizów – określenia o obcym rodowodzie, szczególnie łacińskim. Dla prawników użycie określenia donator zamiast darczyńca nie powoduje obniżenia komunikatywności wypowiedzi, ale w relacjach prawnika z nieprawnikiem użycie jednego z dwu ww. wyrazów, może na stopień tej komunikatywności wpłynąć. [Więcej…] Literalnie… czy dosłownie?