Aktualnie nie budzi żadnej wątpliwości, że dane dotyczące wynagrodzeń, a w tym także nagród pracowników organów administracji publicznej stanowią informację publiczną, podlegającą udostępnieniu w trybie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej (dalej u.d.i.p.). Problematyczne jest jednak właściwe rozumienie ograniczenia, które ustawodawca zawarł w treści art. 5 ust. 2. Zgodnie bowiem z tym przepisem, prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Właściwie od momentu wydania przed Trybunał Konstytucyjny wyroku z 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05 orzecznictwo sądów administracyjnych jednolicie przyjmuje, że pojęcie „osoby pełniącej funkcje publiczne” w rozumieniu art. 5 ust. 2 nie jest tożsame z definicją „funkcjonariusza publicznego” zawartą w art. 115 § 13 ustawy – Kodeks karny, lecz winno być rozumiane szerzej. Trybunał zwrócił uwagę, że wskazanie, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z osobą pełniącą funkcję publiczną odnosi się do przysługiwania jej – co najmniej wąskiego – zakresu kompetencji decyzyjnej w ramach jednostki. W ocenie Trybunału za takie osoby należy uznać nie tylko podmioty działające w sferze imperium, ale również te, które wywierają wpływ na podejmowanie rozstrzygnięć o charakterze władczym. Jednoznaczne przesądzenie, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z osobą pełniącą funkcję publiczną, co do której ograniczenie zawarte w treści art. 5 ust. 2 u.d.i.p. nie ma zastosowania, było dotychczas zagadnieniem trudnym i spornym. 

W przedmiotowej sprawie problem wykładni art. 5 ust. 2 u.d.i.p. związany był z oceną, czy pracownicy organu administracji publicznej (tut. powiatowego centrum pomocy rodzinie), do których zadań należało prowadzenie postępowań administracyjnych, lecz którzy nie posiadali stosownego upoważnienia organu administracji publicznej do wydawania w jego imieniu decyzji administracyjnych, powinni zostać uznani za osoby pełniące funkcje publiczne. W celu dokładnego zbadania sprawy, niezbędne jest przytoczenie jej okoliczności faktycznych. Otóż wnioskodawca zwrócił się z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej w zakresie przyznanych tym pracownikom nagród finansowych. Organ zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej odmówił uwzględnienia wniosku w zakresie pracowników, którzy nie posiadają stosownych upoważnień do wydawania decyzji administracyjnych – mimo prowadzenia przez nich postępowań administracyjnych – argumentując, że w stosunku do nich znajduje zastosowanie ograniczenie, o którym mowa właśnie w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. Przedstawiony pogląd został w całości podzielony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, który wyrokiem z 10 lipca 2019 r., sygn. akt II SA/Sz 498/19 oddalił skargę. Wnioskodawca złożył skargę kasacyjną na wydany wyrok, w wyniku rozpatrzenia której Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 14 lipca 2020 r., sygn. akt I OSK 2842/19 uchylił zaskarżony wyrok, jak i zaskarżoną decyzję. NSA przyjął – w ślad za argumentacją przedstawioną w skardze kasacyjnej – że osobami pełniącymi funkcje publiczne będą także osoby, które wywierają wpływ na podejmowanie rozstrzygnięć o charakterze władczym, a więc osoby zatrudnione na stanowiskach, na których podejmuje się działania wpływające bezpośrednio na sytuację prawną innych osób lub zajmujących się przygotowywaniem szeroko rozumianych decyzji. W ocenie NSA osobami pełniącymi funkcje publiczne w rozumieniu art. 5 ust. 2 u.d.i.p. będą nie tylko pracownicy, którzy wydają w imieniu organu decyzje administracyjne, lecz również i ci pracownicy, którzy w ramach powierzonych zadań wywierają wpływ na podejmowanie tych rozstrzygnięć. NSA przesądził kategorycznie, że osobami pełniącymi funkcje publiczne są także pracownicy merytoryczni, którzy w indywidualnych sprawach prowadzą postępowania administracyjne. Wskazani pracownicy co prawda nie wydają decyzji administracyjnych (nie posiadają do tego upoważnień), lecz przygotowują całość materiału dowodowego takiej sprawy, a nawet sporządzają projekty decyzji administracyjnych w tych sprawach. Przez prowadzenie sformalizowanych postępowań, których celem jest wydawanie władczych rozstrzygnięć kształtujących prawa i obowiązki podmiotów spoza struktury organu administracji publicznej, tacy pracownicy mają realny wpływ na kształt tych decyzji, a co za tym idzie, na prawa i obowiązki obywateli. NSA podkreślił, że pracownicy, do których zadań należą wskazane powyżej czynności, w żadnym razie nie wykonują na rzecz organu czynności usługowych, czy technicznych. Na kanwie tej sprawy NSA rozstrzygnął zarazem, że za osobę pełniącą funkcję publiczną musi ponadto zostać uznany główny księgowy takiej jednostki, który w świetle przyznanych uprawnień wynikających z przepisów ustawy o samorządzie gminnym oraz finansach publicznych, realizuje określone zadania publiczne, a zajmowane przez niego stanowisko ma niewątpliwie kierowniczy charakter.