• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • 2011
    • In Gremio 68
    • In Gremio 69
    • In Gremio 70
    • In Gremio 71
    • In Gremio 72
    • In Gremio 73
  • 2010
    • In Gremio 62
    • In Gremio 63
    • In Gremio 64
    • In Gremio 65
    • In Gremio 66
    • In Gremio 67
  • więcej…
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • Start
  • Adwokaci
  • Radcowie prawni
  • Sędziowie
  • Prokuratorzy
  • Komornicy
  • Notariusze
  • Aplikanci

Przemoc ekonomiczna

Monika Sokołowska

Wydzielanie środków do życia, nadzór finansowy, kontrola wydatków i rozliczanie każdorazowo ze zrobionych zakupów, odmawianie dostępu do konta bankowego, na które wpływają dochody partnera, odkładanie swoich dochodów na oddzielne konto, a wymuszanie na partnerze opłat za dom i utrzymanie bieżące, zabieranie zarobionych pieniędzy, utrudnianie partnerowi podjęcia pracy albo odwrotnie – unikanie zatrudnienia i przerzucanie obowiązku utrzymania rodziny na partnera – to przykłady tzw. przemocy ekonomicznej (finansowej). Działania sprawcy przemocy ekonomicznej – aby zostały uznane za przemocowe, muszą być, jak w przypadku każdej formy przemocy, celowe i zmierzać do przejęcia kontroli nad drugą osobą, uzależnienia jej od siebie i od swojej woli.

Przemoc ekonomiczna często bywa trudna do rozpoznania, a jeszcze trudniejsza do udowodnienia. Jak każda inna forma przemocy, tak i przemoc ekonomiczna może cechować się różnym stopniem zintensyfikowania czy częstotliwością. Kodeks karny nie wyodrębnia przemocy ekonomicznej jako samodzielnego przestępstwa, zaś w znamionach znęcania się wymienia jedynie psychiczne i fizyczne. Jedynym przepisem w rozdziale przestępstw przeciwko rodzinie, który odnosi się do tej formy przemocy, jest tzw. niealimentacja. Chociaż istota przemocy ekonomicznej pozwala na oddzielne od psychicznej jej zdefiniowanie, to zachowania sprawy przemocy ekonomicznej w rodzinie będą mogły jedynie zostać potraktowane jako znamię przestępstwa znęcania psychicznego. Jeżeli strona pokrzywdzona przemocą ekonomiczną w rodzinie zdecyduje się na zgłoszenie sprawy do postępowania karnego, to będzie zmuszona powoływać się albo na przestępstwo znęcania się w formie psychicznej, albo np. na przepisy dotyczące kradzieży lub zniszczenia mienia w zależności od charakteru zachowań przemocowych. Również formularz Niebieskiej Karty nie wyodrębnia przemocy ekonomicznej, a w przykładach w kategorii ,,Inne” wskazuje jedynie na niszczenie/uszkodzenie/zabór/przywłaszczenie mienia.

rys. Arkadiusz Krupa

Pojęcie przemocy ekonomicznej jako odrębnej formy przemocy wskazane jest natomiast w konwencji stambulskiej, tj. Konwencji o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej z dnia 11 maja 2011 roku, przez Polskę ratyfikowanej w dniu 13 kwietnia 2015 roku, wciąż nie w całości wdrożonej do polskiego porządku prawnego. Konwencja określa przemoc domową jako wszelkie akty fizycznej, seksualnej, psychologicznej lub ekonomicznej przemocy występujące w rodzinie lub gospodarstwie domowym, lub pomiędzy byłymi lub obecnymi małżonkami lub partnerami, niezależnie od tego, czy sprawca i ofiara dzielą miejsce zamieszkania, czy też nie.

Trudności w rozpoznaniu tego typu przemocy wynikają przede wszystkim z konieczności przełamania stereotypu myślenia, polegającego na ugruntowaniu w świadomości społecznej tzw. tradycyjnego podziału ról, gdzie to mężczyzna zarobkuje, a zatem ma prawo do dysponowania środkami finansowymi wedle swojego uznania. Częściej bowiem ofiarami przemocy ekonomicznej są kobiety, chociaż należy zaznaczyć, że nie tylko. Mężczyzn dotyka ta forma przemocy często w sytuacjach, kiedy partnerka celowo unika podjęcia pracy, właśnie powołując się na model rodziny tradycyjnej i przerzuca na mężczyznę obowiązek „podołania” zarobkowaniu na odpowiednim statusie w pojedynkę. Mężczyźni-sprawcy przerzucają z kolei na kobietę obowiązek utrzymania domu i rodziny przy jednoczesnym utrzymywaniu stereotypowego podziału ról domowych, czego konsekwencją jest praca kobiet na tzw. dwa etaty. Należy pamiętać, że przemoc istnieje wówczas, kiedy partnerzy, pozostający ze sobą w związku, nie tworzą wspólnoty finansowej na skutek celowych działań jednego z nich. To sytuacja, w której uzależnienie od siebie partnera jest wynikiem zamierzonych działań, nie zaś okoliczności od partnera niezależnych, takich jak m.in. choroba, faktyczna niemożność znalezienia zatrudnienia przez pewien okres pomimo starań. Nie jest także przemocą sytuacja, kiedy partnerzy wspólnie uzgadniają limit miesięcznych wydatków np. na wyżywienie czy rozrywkę i wzajemne dopingują się, aby założonego budżetu nie przekraczać. Osoby, które jednak czują, że doświadczają tej formy przemocy, nie powinny wahać się o tym głośno powiedzieć, zarówno partnerowi, jak i najbliższym, a z ich strony nie powinno być bagatelizowania problemu. Osoby doświadczające przemocy powinny postarać się o podjęcie zatrudnienia. Pozostawanie bowiem w zależności finansowej od drugiej osoby może być bardzo bolesne w skutkach. Ogranicza możliwości uzyskania świadczeń emerytalno-rentowych, ale i bieżącego decydowania o sobie, swoim rozwoju i wydatkach. W przypadku śmierci małżonka albo odejścia partnera pozostawia osobę zależną finansowo w szczególnie trudnej sytuacji. 

Kategorie: In Gremio 135, Felieton

Monika Sokołowska

adwokat

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.