Przewodniczący: SSA Janusz Jaromin
Brak jest podstaw prawnych do odrębnego stwierdzania nieważności orzeczeń incydentalnych, w tym postanowień dotyczących stosowania środków zapobiegawczych. Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego, stwierdzenie nieważności orzeczenia uznaje się za równoznaczne z uniewinnieniem i z tego powodu nie ma potrzeby uznania za nieważne postanowienia o umorzeniu postępowania z uwagi na niepopełnienie przez podejrzanego przestępstwa. W sytuacji gdy wnioskodawca złożył taki wniosek, sąd zobligowany jest treścią art. 7 ww. ustawy do pozostawienia go bez rozpoznania.