• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • 2011
    • In Gremio 68
    • In Gremio 69
    • In Gremio 70
    • In Gremio 71
    • In Gremio 72
    • In Gremio 73
  • 2010
    • In Gremio 62
    • In Gremio 63
    • In Gremio 64
    • In Gremio 65
    • In Gremio 66
    • In Gremio 67
  • więcej…
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • Start
  • Adwokaci
  • Radcowie prawni
  • Sędziowie
  • Prokuratorzy
  • Komornicy
  • Notariusze
  • Aplikanci

Różne osobowości – różne instrukcje postępowania

Katarzyna Lewandowska

Jak znajomość typologii osobowości pomaga w zarządzaniu kancelarią oraz w komunikacji 

Mecenas Krzysztof i Mecenas Radek pod koniec lat dziewięćdziesiątych założyli kancelarię prawną. Połączenie usług adwokata i radcy prawnego dało dobry efekt. Dziś to prężnie działająca firma. W kancelarii nadal pracują osoby, które były zatrudnione w początkach jej działalności. Przez lata właściciele zaprzyjaźnili się z załogą i uważają, że wypracowali kooperacyjny system zarządzania personelem. Na warsztaty z psychologii zarządzania wybrali się jednak z powodu coraz trudniejszej komunikacji w zespole. Zaczęli wątpić, czy przyjazny styl zarządzania kancelarią jest na pewno najlepszym rozwiązaniem, gdyż często zlecone zadania nie były wykonywane, a wszelkie próby zwrócenia uwagi kończyły się zarzutami pod adresem szefostwa o „zadzieranie nosa”. 

Lista zastrzeżeń właścicieli kancelarii wyglądała następująco:

Ryszard – zdystansowany i zamknięty w sobie młody człowiek, niezwykle ceniony za sumienność i dokładność. W oczach właścicieli wydawał się idealną osobą do przeprowadzenia rozmowy z nową klientką i liczyli na to, że jego profesjonalizm zrobi spore wrażenie i właścicielka firmy produkcyjnej, podpisze z nimi umowę. Niestety – wycofała się z kontaktu i 2 dni później zawarła umowę się z kancelarią obok.

Daria – atrakcyjna blondynka, która początkowo wniosła do firmy dużo radości, śmiechu i entuzjazmu – aktualnie coraz częściej popełnia błędy. Mecenas Krzysztof co kilka dni radzi jej jak powinna pracować – jednak jego działania są bezskuteczne. Ostatnio, kiedy zwrócił jej uwagę na zbyt duże i kolorowe kolczyki – obraziła się na niego na kilka dni. 

Eliza – dusza człowiek. Spokojna i zrównoważona. Miła i uczynna. Zazwyczaj unika konfliktów i łagodzi spory, a jednak ostatnio sama zaczęła „warczeć” i rzucać „papierami”. Ostrym tonem powiedziała do Radka (jak zwracała się do swojego szefa), że może powinien ją zwolnić, skoro ona się nie nadaje. A przecież w ogóle nic takiego nie miał na myśli… 

No i Adam – aplikant radcowski. Lubi wyzwania. Chętnie porównuje się z kolegami, dużo czyta i bardzo się angażuje. Ostatnio jednak ciągle nawala… Obiecuje, że coś zrobi, a potem o tym zapomina. Zraża do siebie ludzi poprzez głośne wyrażanie opinii, które jego zdaniem są szczere, a przez innych odbierane jako po prostu grubiańskie. Ostatnio Elizie „nawrzucał” tak, że potem pół dnia płakała. 

Wspólnie zrobiliśmy mapę zespołu kancelaryjnego. Wszyscy zrobili testy pomagające zdiagnozować typologię osobowości. Postawiliśmy hipotezy: 

 a) kto w kancelarii jest osobą mocno dyrektywną, która chętnie narzuca swoją wolę, lubi rywalizację i oczekuje wyzwań (typ czerwony),

 b) kto lubi „błyszczeć”, barwnie opowiadać, pośmiać się i powygłupiać (typ żółty),

 c) kto, jako typowy zadaniowiec, potrzebuje silnego lidera (typ zielony),

 d) które z osób lubią rutynowe, powtarzalne zadania, pracują sumiennie i rzadko wdają się w rozmowy towarzyskie  (typ niebieski).

Obaj właściciele kancelarii zgodnie stwierdzili, że otworzyły im się oczy. Dopiero zrozumieli jak funkcjonują poszczególne osoby. Poczuli się jakby nagle dostali „instrukcję obsługi” swojego zespołu. 

Obydwaj przygotowali się do rozmów z pracownikami i wypracowali nowy model współpracy:

Ryszard (sporo zachowań charakterystycznych dla typu niebieskiego) – nie musi już prowadzić rozmów z potencjalnymi klientami. Nie tylko dlatego, że tego nie lubi, ale też obniża mu to motywację do pracy. Jego pewność siebie odbuduje się poprzez dopilnowywanie dokumentacji. Dbając o precyzyjne jej poukładanie ma poczucie bycia właściwą osobą na właściwym miejscu. 

Daria (energetyczny typ żółty) – znowu zaczęła błyszczeć. Okazało się, że najlepszym remedium na jej błędy jest chwalić i dostrzegać to, co robi dobrze. Chcąc zasłużyć na kolejne komplementy stara się jak nigdy dotąd. Każde dobre słowo sprawia, że dostaje skrzydeł, a jej entuzjazm udziela się pozostałym.

Eliza (spokojny typ zielony) patrząc na wyniki swojego testu w końcu przyznała, że nie radzi sobie z presją. Nie potrafi pracować kiedy ktoś stoi jej za plecami i co kilka minut powtarza: szybciej, szybciej! Bardzo lubi swoją pracę, nie chce awansować, bo ceni sobie bezpieczne stanowisko, jednak potrzebuje mieć czas na spokojną, wyważoną realizację zadań. Bez pośpiechu i poganiania. 

Adam (typ czerwony) początkowo ostro negował wyniki testu. Twierdził, że on wcale nie lubi być w centrum zainteresowania, że jest mieszanką wszystkich typów, każdego po równo. Intensywnie przekonywał otoczenie, że jest oazą spokoju i wzorem cierpliwości. Pewnego wieczoru niespodziewanie przysłał e-mail’a, w którym stwierdził, że może faktycznie jest tak, że lubi błyszczeć. Lubi być pierwszy, najlepszy. Przecież nie ma w tym nic złego. Cieszą go prestiżowe gadżety. Podszedł do tematu jak do kolejnego wyzwania – postawił sobie za cel bycie osobą, która inspiruje, którego słuchają nie tylko stare wygi, ale również ci młodzi. Nie chcąc obnażać swoich słabości w grupie, zdecydował się na indywidualną pracę z coachem.

Rzadko kiedy problemem jest przyjazny styl zarządzania. Dużo częściej brakuje wiedzy z zakresu zarządzania różnorodnymi osobowościami. A przecież typologia to również motywatory. To wiedza o tym, jak i komu delegować zadania. Kogo chwalić, a komu nie odpuszczać. To jest właśnie podstawa wszystkich działań rozwojowych w firmie. 

Kategorie: In Gremio 119, Psychologia

Katarzyna Lewandowska

Trener Biznesu i akredytowany Coach ICF ACC, specjalizujący się w szkoleniach miękkich dla prawników, właścicielka firmy szkoleniowej dobrepytanie.eu

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.