• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • 2025
    • In Gremio 175
    • In Gremio 176
    • In Gremio 177
  • 2024
    • In Gremio 169
    • In Gremio 170
    • In Gremio 171
    • In Gremio 172
    • In Gremio 173
    • In Gremio 174
  • 2023
    • In Gremio 163
    • In Gremio 164
    • In Gremio 165
    • In Gremio 166
    • In Gremio 167
    • In Gremio 168
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • więcej…
    • 2012
      • In Gremio 74
      • In Gremio 75
      • In Gremio 76
      • In Gremio 77
      • In Gremio 78
      • In Gremio 79
    • 2011
      • In Gremio 68
      • In Gremio 69
      • In Gremio 70
      • In Gremio 71
      • In Gremio 72
      • In Gremio 73
    • 2010
      • In Gremio 62
      • In Gremio 63
      • In Gremio 64
      • In Gremio 65
      • In Gremio 66
      • In Gremio 67
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

O aktualnym wizerunku Adwokatury

Agata Urbanowska

 – adw. Jerzy Naumann w rozmowie z adw. Agatą Urbanowską

Świętujemy 100-lecie Adwokatury. Jak ocenia Pan rozwój Adwokatury przez pryzmat ostatnich kilkunastu lat? Czy możemy mówić o poprawie wizerunku Adwokatury w oczach społeczeństwa?

Środowisko adwokackie, jak bardzo wiele innych środowisk zawodowych, by nie powiedzieć wszystkie, padło ofiarą fatalnego zamysłu polegającego na tym, by zniszczyć elity środowiskowe, zawodowe, społeczne i polityczne. Wiemy wszyscy, jak przed kilkunastu laty rozpoczęto ten proces, poczynając od niszczenia sądownictwa i Trybunału Konstytucyjnego, a w drugiej edycji tej rozbiórce podlegają również inne środowiska – między innymi nasze. Tutaj rujnacja wizerunkowa odbywa się co najmniej na dwóch różnych płaszczyznach. Po pierwsze zakwestionowaniu uległ autorytet Adwokatury jako bardzo szczególnego i specyficznego środowiska zawodowego. Adwokatura jest rzeczywiście pewnym fenomenem na płaszczyźnie życia społecznego i zawsze cieszyła się dużym uznaniem, autorytetem, a przede wszystkim zaufaniem. Druga płaszczyzna, na której eksperymentuje się tę erozję, to jest podważenie autorytetu poszczególnego adwokata, a więc kogoś, kto jest dobrze przygotowany do służenia innym, który często ma więcej wiedzy niż większość innych prawników, który ma wrażliwość i pewien ważny etos wpisany w samą funkcję adwokata w społeczeństwie. Z powodu działań istniejących na zewnątrz Adwokatury, przemyślanych, zamierzonych i realizowanych na bardzo wielu piętrach społecznych i politycznych, nasze środowisko – jak i inne – znalazło się w krytycznie złej sytuacji. Jeśli chodzi o działania, które mają za zadanie przeciwstawiać się tego rodzaju planowi to trzeba powiedzieć, że w zasadzie trochę jesteśmy bez szans, dlatego że pozbawia się nas imponderabiliów – między innymi wynikających z przekazu tradycji i historii palestry, a jednocześnie dokonuje się rozwodnienia na każdej płaszczyźnie, tych wszystkich wartości, których nośnikiem była od zawsze Adwokatura. Sytuacja nie jest dobra i musimy sobie z tego zdawać sprawę, wybierając się z motyką na słońce. 

 

W 2015 r. w jednym z wywiadów powiedział Pan, że etos prawniczy należy raczej do przeszłości. Czy aktualnie od tego czasu zauważył Pan poprawę w etycznym zachowaniu adwokatów? Czy ewentualna poprawa zachowania adwokata musi być wymuszona zmianą kodeksu etyki zawodowej, a jeśli tak w jakim zakresie? 

Przez pryzmat nawet nie tylko ostatnich trzech lat, ale nawet dłuższego okresu daje się zaobserwować postępujące wewnętrzne rozwarstwienie naszego środowiska. Otóż niewątpliwie wzrasta liczba adwokatów, którzy myślą o swoim powołaniu i zawodzie w sposób poważny, odpowiedzialny i ten zawód ich zwyczajnie przejmuje, którzy o zasadach wykonywania zawodu chcą mówić na poważnie i stosować je w praktyce. Druga grupa, która powstaje i przybiera – jak całe środowisko – liczebnie to grupa, która neguje potrzebę istnienia zasad, odbierając je jako krępujące w działaniu; to są osoby, które wprawdzie wykonują zawód adwokata, ale tak naprawdę są biznesmenami, albo co najmniej mają tego rodzaju pomysły na karierę. To są również osoby, muszę powiedzieć z perspektywy pionu dyscyplinarnego, które mają pomysł na wykonywanie zawodu w tak niewielkiej moralnej odległości od „dokonań” klientów odpowiadających przed sądem, że w pewnym momencie następuje zatarcie ról. Mam tu na myśli sytuacje, kiedy na przeciwko prokuratora staje podejrzany wraz ze swoim obrońcą, ale ten obrońca również nie ma czystego sumienia. Moja wypowiedź nie zmierza do stwierdzenia, że zasady etyki adwokackiej należą do przeszłości i przestaną istnieć, tylko myślę, że w tej pierwszej grupie będą podlegały rafinacji, podczas gdy w tej drugiej grupie nie mają żadnego znaczenia, więc ani go już nie nabiorą, ani go nie utracą- z pustego nic się przecież nie naleje. 

Czy zmiany cywilizacyjne, społeczne, rynkowe oddziałują na zasady etyki, które funkcjonują?

Nie ma jednej odpowiedzi, bo nie ma jednego modelu wykonywania pracy przez adwokatów, nie ma jednej formy, więc należałoby podzielić odpowiedź na cząstkowe elementy. Jeżeli wydzielimy z tych różnych form adwokatów pracujących w indywidualnej kancelarii albo w niewielkiej kancelarii wspólnej, adwokatów, którzy w głównej mierze zajmują się pomocą prawną na rzecz obywateli, a nie biznesu, to nie uważam, aby zasady sformułowane kiedyś w jakiś sposób odstawały od współczesnej rzeczywistości. 

W ostatnim czasie pojawił się w Ministerstwie Sprawiedliwości projekt zmiany kodeksu postępowania karnego w zakresie tajemnicy adwokackiej umożliwiający prokuratorowi samodzielne podjęcie decyzji o uchylenie tajemnicy adwokackiej. Co Pan sądzi o proponowanych zmianach oraz czy adwokatura może im się sprzeciwić? 

Ten projekt w rzeczy samej należy określić jako haniebny. Myślę, że przeciwstawić się skutecznie jest trudno, trzeba będzie przeczekać, minimalizując straty na każdym polu, głównie na polu interesów naszych klientów. Jest rzeczą oczywistą, że jeżeli nawet te pomysły zostaną wprowadzone, to jednym z pierwszych posunięć, kiedy odzyskamy normalność w kraju, będzie anulowanie tego rodzaju zupełnie absurdalnych pomysłów. Na ten czas trzeba będzie wypracować jakieś rozwiązania, które nie będą stawiały adwokatów w sytuacji ekstremalnie trudnej i zagrażającej już bezpośrednio im jako osobom wykonującym zawód. Prawdopodobnie znajdą się takie rozwiązania, ale głównie potrzeba będzie cierpliwości, żeby zły czas przeczekać- on przeminie, a nauka, która będzie z tego doświadczenia płynęła przysłuży się wszystkim przyszłym prawodawcom, którzy nigdy więcej ręki na naczelną wartość i przymiot zawodu nie podniosą. 

Kategorie: In Gremio 125, Wywiad In Gremio Tagi: 100-lecie Adwokatury

Agata Urbanowska

adwokat, redaktor naczelna In Gremio w latach 2018-2021

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy panel boczny

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2025 In Gremio.