Skarżąca zawiadomiła rzecznika dyscyplinarnego, że radca prawny, działając jako pełnomocnik pozwanego ubezpieczyciela, złożył do sądu pismo procesowe w sprawie toczącej się z powództwa skarżącej, przy którym przedłożył niezanonimizowany wyrok wraz z uzasadnieniem, wydany w innej sprawie przeciwko temu samemu ubezpieczycielowi. Radca prawny powołał się na ten wyrok celem potwierdzenia swojego stanowiska w sprawie, gdyż dotyczył on podobnych zagadnień prawnych. Skarżąca podniosła, że radca prawny ujawnił w ten sposób tajemnicę zawodową, w tym dane dotyczące prowadzonej przez niego sprawy.
W pisemnych wyjaśnieniach złożonych na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego radca prawny potwierdził, że wysłał do sądu pismo procesowe, do którego załączył wyrok z uzasadnieniem dotyczący innej sprawy o podobnym stanie faktycznym i prawnym, w której także reprezentował tego samego ubezpieczyciela. Przedkładając wyrok zamierzał wskazać na ocenę prawną dokonaną przez sąd w zakresie przedawnienia roszczenia, natomiast nie było jego celem wykorzystanie stanu faktycznego w sprawie dotyczącej innej osoby, czy też zawartych w wyroku danych osobowych. Nadto, radca prawny podniósł, że pismo procesowe wraz z wyrokiem przesłał do pełnomocnika skarżącej, który był także pełnomocnikiem przeciwnika procesowego ubezpieczyciela w sprawie, w której zapadł przedłożony wyrok. Radca prawny stwierdził, że zarzucanie mu w zaistniałych okolicznościach wskazanych naruszeń w żadnej mierze nie spełnia przesłanek warunkujących naruszenie tajemnicy zawodowej, tj. w szczególności ujawnienia informacji uzyskanych w zaufaniu od klienta.
Analiza postępowania radcy prawnego, polegającego na dołączeniu do pisma procesowego w sprawie, w której reprezentował ubezpieczyciela, wyroku wraz z uzasadnieniem wydanego w innej sprawie, w której także działał w imieniu tego samego ubezpieczyciela, bez uprzedniego dokonania anonimizacji danych zawartych w tym wyroku, prowadzi do wniosku, że radca prawny swoim zachowaniem naruszył obowiązki wyrażone w art. 3 ust. 3 ustawy o radcach prawnych. Z przepisu tego wynika, że radca prawny jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej ma charakter bezwzględny i dotyczy wszystkich informacji uzyskanych przez radcę prawnego w związku z wykonywaniem czynności zawodowych, a nie tylko informacji uzyskanych od klienta. O ile radca prawny może, na poparcie swoich twierdzeń dotyczących interpretacji przepisów, przedłożyć sądowi orzekającemu w danej sprawie wyrok wydany w innej sprawie, to obowiązany jest przy tym zadbać o to, by nie doszło jednocześnie do naruszenia obowiązków mających na celu ochronę tajemnicy zawodowej. Radca prawny powinien w takiej sytuacji dokonać niezbędnej anonimizacji danych zawartych w przedkładanym wyroku, aby niemożliwa stała się identyfikacja osób uczestniczących w postępowaniu oraz aby nie zostały ujawnione informacje dotyczące ich prywatnych spraw. W rozpatrywanej sprawie radca prawny poprzez zaniechanie dokonania ww. czynności ujawnił, że wskazana z imienia i nazwiska osoba fizyczna toczyła proces sądowy z konkretnym ubezpieczycielem o zapłatę określonej kwoty pieniężnej, że proces ten przegrała i że zasądzono od niej określone kwoty tytułem zwrotu kosztów procesu stronie przeciwnej. Ujawnieniu uległy przy tym szczegółowe informacje dotyczące przedmiotu i źródła roszczeń dochodzonych w procesie, pojazdu użytkowanego przez powoda na podstawie umowy leasingu, właściciela tego pojazdu, a także imiona i nazwiska osób trzecich wymienionych w uzasadnieniu wyroku (pracownik serwisu samochodowego, dwaj rzeczoznawcy techniki samochodowej i ruchu drogowego, pełnomocnik powoda w postępowaniu przedsądowym). W konsekwencji uznać należało, że radca prawny nie zachował w tajemnicy informacji powziętych w związku z wykonywaniem czynności zawodowych, utrwalonych w przedłożonym wyroku wraz z uzasadnieniem, naruszając tym samym art. 3 ust. 3 ustawy o radcach prawnych.
Jednocześnie, rzecznik dyscyplinarny uznał, że w świetle okoliczności sprawy udzielenie ostrzeżenia dziekańskiego będzie wystarczającym środkiem dyscyplinującym radcę prawnego bez potrzeby wymierzenia mu kary dyscyplinarnej. Rzecznik dyscyplinarny wziął przy tym pod uwagę, że zakres ujawnionej tajemnicy zawodowej był stosunkowo niewielki, a krąg osób, do których dotarły ujawnione informacje – bardzo wąski. Obejmował bowiem jedynie sąd oraz stronę przeciwną (skarżącą) i jej pełnomocnika, który zresztą przedmiotowy wyrok wraz z uzasadnieniem już wcześniej znał, gdyż reprezentował stronę procesu, w którym wyrok ten zapadł. Nie ulega również wątpliwości, że naruszenie obowiązku zachowania tajemnicy zawodowej było w przedmiotowej sprawie wynikiem niedbalstwa, a nie zamierzonego działania. Do ujawnienia informacji objętych tajemnicą doszło niejako przy okazji zaprezentowania sądowi orzekającemu w sprawie poglądu, dotyczącego przedawnienia roszczeń, wyrażonego przez sąd w innej sprawie. Działanie radcy prawnego cechował brak należytej staranności, a nie zamiar ujawnienia informacji objętych tajemnicą zawodową.
W związku z powyższym rzecznik dyscyplinarny, na podstawie art. 66 ustawy o radcach prawnych, wydał postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego, a po jego uprawomocnieniu skierował do Dziekana Rady OIRP wniosek o udzielenie radcy prawnemu ostrzeżenia dziekańskiego. Ostrzeżenie dziekańskie zostało udzielone, a radca prawny nie wniósł od niego odwołania.
