Skarżący radca prawny zawiadomił okręgową izbę radców prawnych o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego przewinienia dyscyplinarnego polegającego na rozpowszechnieniu informacji o prowadzeniu przeciwko Skarżącemu postępowania dyscyplinarnego. Zastępca rzecznika dyscyplinarnego miał się dopuścić powyższego czynu poprzez skierowanie pisma do sądu okręgowego, w którym ujawnił, że na Skarżącego złożona została skarga i że prowadzone jest postępowanie dyscyplinarne. Skarżący wskazał, że w dacie skierowania ww. pisma do sądu okręgowego nie zostały mu przedstawione zarzuty, ani nie zostało wydane orzeczenie uprawniające do ujawnienia informacji, że popełnił delikt dyscyplinarny. Według Skarżącego, postępowanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego stanowiło nadużycie pełnionej funkcji, albowiem rozpowszechnił on wiadomości stawiające Skarżącego w niekorzystnym świetle, w sytuacji, gdy nie zostało przeciwko niemu nawet wszczęte postępowanie dyscyplinarne, w ramach którego i tak podlegałby ochronie opartej na domniemaniu niewinności. Skarżący podał, że przed sądem okręgowym prowadzi liczne sprawy i wyrabiana przez niego od kilkunastu lat marka oraz przekonanie o jego osobie, również wśród sędziów, mają dla niego olbrzymie znaczenie. W ocenie Skarżącego, zastępca rzecznika dyscyplinarnego opisanym zachowaniem naruszył jego dobra osobiste.
W toku czynności sprawdzających ustalono, że zastępca rzecznika dyscyplinarnego został wyznaczony przez rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia sprawy ze skargi na postępowanie Skarżącego i w sprawie tej wydał postanowienie o wszczęciu dochodzenia. Następnie, zastępca rzecznika dyscyplinarnego skierował do sądu okręgowego wniosek o wydanie z akt postępowania, w którym Skarżący występował w charakterze pełnomocnika strony, kopii dowodu doręczenia Skarżącemu zawiadomienia o posiedzeniu, celem przeprowadzenia dowodu z tego dokumentu w dochodzeniu dyscyplinarnym. Nadto, wniosek zawierał prośbę o udzielenie informacji, czy Skarżący uczestniczył w ww. posiedzeniu. Sąd okręgowy udzielił odpowiedzi na pismo, przekazując kopię wnioskowanego dokumentu i udzielając stosownej informacji.
Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Zgodnie z art. 64 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny, któremu powierzono funkcję w organach samorządu zawodowego, obowiązany jest przyjęte obowiązki wypełniać rzetelnie i z najwyższą starannością.
Wydanie przez rzecznika dyscyplinarnego zarządzenia o wyznaczeniu swojego zastępcy do prowadzenia danej sprawy uprawnia i zobowiązuje wyznaczoną osobę do podjęcia wszelkich czynności postępowania dyscyplinarnego, jakie są niezbędne do jego prawidłowego przeprowadzenia, w tym zwłaszcza do ustalenia, czy dany radca prawny popełnił przewinienie dyscyplinarne. Działania osoby prowadzącej dochodzenie dyscyplinarne znajdują oparcie w przepisach ustawy o radcach prawnych, a w sprawach w niej nieuregulowanych – w przepisach kodeksu postępowania karnego. W omawianej sprawie bezspornym jest, że zastępca rzecznika dyscyplinarnego był należycie umocowany do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego w sprawie Skarżącego, a wystosowanie pisma do sądu okręgowego nastąpiło w toku i w ramach wszczętego dochodzenia. Czynność ta zmierzała do uzyskania określonych dokumentów i informacji z akt sprawy sądowej, które miały ścisły związek z przedmiotem dochodzenia dyscyplinarnego, a ich pozyskanie było konieczne dla wyjaśnienia zarzutu zawartego w skardze złożonej na postępowanie Skarżącego. Kierując powyższe pismo do sądu zastępca rzecznika dyscyplinarnego obowiązany był wskazać, na jakiej podstawie i w jakim celu zwraca się z wnioskiem, gdyż w przeciwnym razie sąd nie udostępniłby mu dokumentów i nie udzielił żądanych informacji, albowiem nie był on w sprawie sądowej stroną ani pełnomocnikiem. Odmowa realizacji wniosku zastępcy rzecznika dyscyplinarnego przez sąd uniemożliwiłaby zaś zgromadzenie dowodów, a w konsekwencji skutkowałaby niemożliwością prawidłowego przeprowadzenia dochodzenia. Podkreślić należy, że w przedmiotowym piśmie zastępca rzecznika dyscyplinarnego zawarł jedynie podstawowe dane, a mianowicie, że prowadzone jest dochodzenie dyscyplinarne (z podaniem sygnatury akt), jak również to, czyją skargą zostało wywołane i kogo dotyczy. Informacje te były zgodne z prawdą, a podjęta przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego czynność miała charakter czysto procesowy. Jej celem było wyłącznie uzyskanie danych koniecznych dla potrzeb prowadzonego postępowania, a nie zawiadamianie osób trzecich o prowadzonym dochodzeniu. Zachowanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego w żadnej mierze nie może więc być uznane za rozpowszechnianie informacji o prowadzeniu przeciwko Skarżącemu sprawy dyscyplinarnej, a jego działanie było uprawnione i uzasadnione w ramach wykonywania obowiązków samorządowych. Tym samym, za całkowicie chybiony należało również uznać zarzut naruszenia przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego dóbr osobistych Skarżącego, gdyż przesłanką ochrony dóbr osobistych jest bezprawne naruszenie ich sfery.
Mając na uwadze powyższe, rzecznik dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia wobec stwierdzenia braku znamion przewinienia dyscyplinarnego. Skarżący nie wniósł odwołania od postanowienia rzecznika.
