• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • 2023
    • In Gremio 163
    • In Gremio 164
    • In Gremio 165
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • więcej…
    • 2011
      • In Gremio 68
      • In Gremio 69
      • In Gremio 70
      • In Gremio 71
      • In Gremio 72
      • In Gremio 73
    • 2010
      • In Gremio 62
      • In Gremio 63
      • In Gremio 64
      • In Gremio 65
      • In Gremio 66
      • In Gremio 67
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

Domniemane nadużycie funkcji

Błażej Baumgart

Skarżący radca prawny zawiadomił okręgową izbę radców prawnych o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego przewinienia dyscyplinarnego polegającego na rozpowszechnieniu informacji o prowadzeniu przeciwko Skarżącemu postępowania dyscyplinarnego. Zastępca rzecznika dyscyplinarnego miał się dopuścić powyższego czynu poprzez skierowanie pisma do sądu okręgowego, w którym ujawnił, że na Skarżącego złożona została skarga i że prowadzone jest postępowanie dyscyplinarne. Skarżący wskazał, że w dacie skierowania ww. pisma do sądu okręgowego nie zostały mu przedstawione zarzuty, ani nie zostało wydane orzeczenie uprawniające do ujawnienia informacji, że popełnił delikt dyscyplinarny. Według Skarżącego, postępowanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego stanowiło nadużycie pełnionej funkcji, albowiem rozpowszechnił on wiadomości stawiające Skarżącego w niekorzystnym świetle, w sytuacji, gdy nie zostało przeciwko niemu nawet wszczęte postępowanie dyscyplinarne, w ramach którego i tak podlegałby ochronie opartej na domniemaniu niewinności. Skarżący podał, że przed sądem okręgowym prowadzi liczne sprawy i wyrabiana przez niego od kilkunastu lat marka oraz przekonanie o jego osobie, również wśród sędziów, mają dla niego olbrzymie znaczenie. W ocenie Skarżącego, zastępca rzecznika dyscyplinarnego opisanym zachowaniem naruszył jego dobra osobiste. 

W toku czynności sprawdzających ustalono, że zastępca rzecznika dyscyplinarnego został wyznaczony przez rzecznika dyscyplinarnego do prowadzenia sprawy ze skargi na postępowanie Skarżącego i w sprawie tej wydał postanowienie o wszczęciu dochodzenia. Następnie, zastępca rzecznika dyscyplinarnego skierował do sądu okręgowego wniosek o wydanie z akt postępowania, w którym Skarżący występował w charakterze pełnomocnika strony, kopii dowodu doręczenia Skarżącemu zawiadomienia o posiedzeniu, celem przeprowadzenia dowodu z tego dokumentu w dochodzeniu dyscyplinarnym. Nadto, wniosek zawierał prośbę o udzielenie informacji, czy Skarżący uczestniczył w ww. posiedzeniu. Sąd okręgowy udzielił odpowiedzi na pismo, przekazując kopię wnioskowanego dokumentu i udzielając stosownej informacji. 

Na podstawie art. 64 ust. 1 ustawy o radcach prawnych radca prawny podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie sprzeczne z prawem, zasadami etyki lub godnością zawodu bądź za naruszenie swych obowiązków zawodowych. Zgodnie z art. 64 ust. 2 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego radca prawny, któremu powierzono funkcję w organach samorządu zawodowego, obowiązany jest przyjęte obowiązki wypełniać rzetelnie i z najwyższą starannością. 

Wydanie przez rzecznika dyscyplinarnego zarządzenia o wyznaczeniu swojego zastępcy do prowadzenia danej sprawy uprawnia i zobowiązuje wyznaczoną osobę do podjęcia wszelkich czynności postępowania dyscyplinarnego, jakie są niezbędne do jego prawidłowego przeprowadzenia, w tym zwłaszcza do ustalenia, czy dany radca prawny popełnił przewinienie dyscyplinarne. Działania osoby prowadzącej dochodzenie dyscyplinarne znajdują oparcie w przepisach ustawy o radcach prawnych, a w sprawach w niej nieuregulowanych – w przepisach kodeksu postępowania karnego. W omawianej sprawie bezspornym jest, że zastępca rzecznika dyscyplinarnego był należycie umocowany do prowadzenia postępowania dyscyplinarnego w sprawie Skarżącego, a wystosowanie pisma do sądu okręgowego nastąpiło w toku i w ramach wszczętego dochodzenia. Czynność ta zmierzała do uzyskania określonych dokumentów i informacji z akt sprawy sądowej, które miały ścisły związek z przedmiotem dochodzenia dyscyplinarnego, a ich pozyskanie było konieczne dla wyjaśnienia zarzutu zawartego w skardze złożonej na postępowanie Skarżącego. Kierując powyższe pismo do sądu zastępca rzecznika dyscyplinarnego obowiązany był wskazać, na jakiej podstawie i w jakim celu zwraca się z wnioskiem, gdyż w przeciwnym razie sąd nie udostępniłby mu dokumentów i nie udzielił żądanych informacji, albowiem nie był on w sprawie sądowej stroną ani pełnomocnikiem. Odmowa realizacji wniosku zastępcy rzecznika dyscyplinarnego przez sąd uniemożliwiłaby zaś zgromadzenie dowodów, a w konsekwencji skutkowałaby niemożliwością prawidłowego przeprowadzenia dochodzenia. Podkreślić należy, że w przedmiotowym piśmie zastępca rzecznika dyscyplinarnego zawarł jedynie podstawowe dane, a mianowicie, że prowadzone jest dochodzenie dyscyplinarne (z podaniem sygnatury akt), jak również to, czyją skargą zostało wywołane i kogo dotyczy. Informacje te były zgodne z prawdą, a podjęta przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego czynność miała charakter czysto procesowy. Jej celem było wyłącznie uzyskanie danych koniecznych dla potrzeb prowadzonego postępowania, a nie zawiadamianie osób trzecich o prowadzonym dochodzeniu. Zachowanie zastępcy rzecznika dyscyplinarnego w żadnej mierze nie może więc być uznane za rozpowszechnianie informacji o prowadzeniu przeciwko Skarżącemu sprawy dyscyplinarnej, a jego działanie było uprawnione i uzasadnione w ramach wykonywania obowiązków samorządowych. Tym samym, za całkowicie chybiony należało również uznać zarzut naruszenia przez zastępcę rzecznika dyscyplinarnego dóbr osobistych Skarżącego, gdyż przesłanką ochrony dóbr osobistych jest bezprawne naruszenie ich sfery. 

Mając na uwadze powyższe, rzecznik dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia wobec stwierdzenia braku znamion przewinienia dyscyplinarnego. Skarżący nie wniósł odwołania od postanowienia rzecznika.  

Kategorie: In Gremio 137, Z repertorium rzecznika

Błażej Baumgart

radca prawny, Rzecznik Dyscyplinarny
Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.