• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • 2023
    • In Gremio 163
    • In Gremio 164
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • więcej…
    • 2011
      • In Gremio 68
      • In Gremio 69
      • In Gremio 70
      • In Gremio 71
      • In Gremio 72
      • In Gremio 73
    • 2010
      • In Gremio 62
      • In Gremio 63
      • In Gremio 64
      • In Gremio 65
      • In Gremio 66
      • In Gremio 67
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

Feralne upoważnienie

Błażej Baumgart

Do rzecznika dyscyplinarnego wpłynęła sygnalizacja sądu o nieprofesjonalnym zachowaniu aplikanta radcowskiego, skutkującym nieważnością czynności procesowych, przeprowadzonych na rozprawie z jego udziałem. 

W toku postępowania sprawdzającego ustalono, że aplikant stawił się na rozprawie w dniu 18 grudnia jako reprezentant interwenienta ubocznego, nie dysponując jednak upoważnieniem do zastępowania radcy prawnego, będącego w sprawie pełnomocnikiem interwenienta. Sąd uwzględnił wniosek aplikanta o tymczasowe dopuszczenie do udziału w sprawie i zobowiązał go do złożenia upoważnienia w terminie 7 dni, pod rygorem pominięcia dokonanych czynności i odmowy dopuszczenia do udziału w sprawie. Po przeprowadzeniu rozprawy została ona odroczona do dnia 3 lutego, a pełnomocnika interwenienta ubocznego uznano za zawiadomionego o terminie. W dniu 23 grudnia aplikant złożył w sądzie upoważnienie do zastępowania radcy prawnego, przy czym w jego treści podano błędną sygnaturę akt sprawy oraz niewłaściwy wydział sądu, wskutek czego, upoważnienie nie wpłynęło do akt sprawy. Na rozprawie w dniu 3 lutego za interwenienta ubocznego nikt się nie stawił. Wobec prawidłowego zawiadomienia o terminie zastępującego pełnomocnika aplikanta, sąd przystąpił do przeprowadzenia dalszego postępowania dowodowego, a następnie zamknął rozprawę, odraczając publikację wyroku do dnia 11 lutego. Dopiero po zamknięciu rozprawy sąd stwierdził, że w aktach nie ma upoważnienia dla aplikanta, wobec czego uznanie interwenienta ubocznego za prawidłowo zawiadomionego o terminie rozprawy wyznaczonej na dzień 3 lutego okazało się niedopuszczalne. Tym samym, czynności przeprowadzone na tej rozprawie nie mogły zostać uznane za skuteczne. W związku z tym, sąd otworzył rozprawę na nowo celem ponownego przeprowadzenia czynności, podjętych bez udziału interwenienta, którego uznać należało za niezawiadomionego o terminie rozprawy wyznaczonym na 3 lutego. Ostatecznie, wadliwie sformułowane upoważnienie dotarło do właściwych akt sprawy, co zapobiegło powtarzaniu czynności procesowych. Aplikant pisemnie oraz osobiście przeprosił sędziego za zaistniałą sytuację oraz wyraził ubolewanie z powodu skutków swojej omyłki. Także radca prawny, z upoważnienia którego działał aplikant, przeprosił sędziego oraz poinformował, że wobec aplikanta zostały wyciągnięte konsekwencje obowiązujące wewnątrz kancelarii.

Bezspornym jest, że w zaistniałym stanie faktycznym aplikant nie wykonał w sposób prawidłowy zobowiązania sądu do złożenia upoważnienia do zastępowania radcy prawnego. Złożył co prawda w biurze podawczym upoważnienie, jednak błędnie sformułowane, co skutkowało skierowaniem dokumentu do innego wydziału sądu. Aplikanta dodatkowo obciąża okoliczność, że – jak wynika z jego wyjaśnień – to on sam przygotował projekt upoważnienia i przedłożył go do podpisu radcy prawnemu. Błąd popełniony przez aplikanta wywołał komplikacje w przebiegu postępowania i skutkował jego przedłużeniem. Co prawda, odpowiedzialnością za to, że rozprawa w dniu 3 lutego odbyła się bez skutecznego zawiadomienia interwenienta ubocznego, a w efekcie przeprowadzone na niej czynności podlegały powtórzeniu, nie można obciążyć bezpośrednio aplikanta (albowiem sąd winien był sprawdzić, czy upoważnienie zostało złożone w terminie, a wobec jego braku zawiadomić interwenienta o rozprawie), to jednak gdyby aplikant zachował się prawidłowo, to do sytuacji tej by nie doszło. W konsekwencji aplikantowi należy zarzucić brak należytej staranności przy wykonywaniu czynności zawodowych, a tym samym popełnienie przewinienia dyscyplinarnego z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 6 i art. 12 ust. 1 w zw. z art. 1 Kodeksu Etyki Radcy Prawnego.

Rzecznik dyscyplinarny wziął jednak pod uwagę okoliczność, że aplikant radcowski nie wykonuje zawodu radcy prawnego, lecz dopiero uczy się tego zawodu, przygotowując się do jego wykonywania w przyszłości. Stąd też, o ile przy wykonywaniu czynności w ramach wykonywania obowiązków aplikanckich, aplikanta obowiązują postanowienia Kodeksu Etyki Radcy Prawnego dotyczące radców prawnych, to jednak należy mieć na uwadze, że aplikant radcowski może nie w pełni zdawać sobie sprawę z ich wagi i znaczenia. Nie oznacza to oczywiście uwolnienia go od odpowiedzialności za popełniony delikt dyscyplinarny, może mieć natomiast wpływ na ocenę czynu i na konsekwencje, jakie winien ponieść za jego popełnienie. Niewykonanie zobowiązania sądu nie było wynikiem całkowitego zaniechania ze strony aplikanta, lecz skutkiem popełnienia przez niego omyłki pisarskiej w treści sporządzonego projektu upoważnienia. Powyższe okoliczności rzecznik dyscyplinarny wziął pod uwagę podejmując decyzję o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego i o zastosowaniu wobec aplikanta środka dyscyplinującego w postaci ostrzeżenia dziekańskiego, zamiast postawienia go w stan obwinienia przed sądem dyscyplinarnym. Ostrzeżenie dziekańskie zostało udzielone, a aplikant nie wniósł od niego odwołania.

Kategorie: Radcowie prawni, In Gremio 106, Z repertorium rzecznika

Błażej Baumgart

radca prawny, Rzecznik Dyscyplinarny
Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.