• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • 2025
    • In Gremio 175
    • In Gremio 176
    • In Gremio 177
  • 2024
    • In Gremio 169
    • In Gremio 170
    • In Gremio 171
    • In Gremio 172
    • In Gremio 173
    • In Gremio 174
  • 2023
    • In Gremio 163
    • In Gremio 164
    • In Gremio 165
    • In Gremio 166
    • In Gremio 167
    • In Gremio 168
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • więcej…
    • 2012
      • In Gremio 74
      • In Gremio 75
      • In Gremio 76
      • In Gremio 77
      • In Gremio 78
      • In Gremio 79
    • 2011
      • In Gremio 68
      • In Gremio 69
      • In Gremio 70
      • In Gremio 71
      • In Gremio 72
      • In Gremio 73
    • 2010
      • In Gremio 62
      • In Gremio 63
      • In Gremio 64
      • In Gremio 65
      • In Gremio 66
      • In Gremio 67
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

Nieobecność

Błażej Baumgart

Sąd Rejonowy zawiadomił Okręgową Izbę Radców Prawnych, że w sprawie przeciwko J.M. o wydanie lokalu, radca prawny ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu pozwanego nie stawił się na rozprawie i nie ustanowił pełnomocnika substytucyjnego, ani nie usprawiedliwił swojej nieobecności. 

Na wezwanie rzecznika dyscyplinarnego radca prawny złożył pisemne wyjaśnienia, w których wskazał, że niestawiennictwo na rozprawie było spowodowane nagłą awarią samochodu, do której doszło poza miejscowością, w której siedzibę ma sąd. Jednocześnie, według oceny radcy prawnego, nie zaistniała konieczność żądania odroczenia rozprawy, gdyż na rozprawie miał być przeprowadzony jedynie dowód z zeznań osoby będącej kuratorem częściowo ubezwłasnowolnionego pozwanego. Radca prawny podał, że już uprzednio w toku procesu kontaktował się z kuratorem i wiedział, jakimi informacjami istotnymi dla sprawy dysponuje, a po rozprawie zapoznał się z protokołem, z którego wynikało, że treść zeznań kuratora była zgodna z jego wiedzą, ze stanem faktycznym i z interesem klienta. Nadto, radca prawny wyjaśnił, że interesy pozwanego były należycie zabezpieczone, poprzez przeprowadzenie dowodów zawnioskowanych w odpowiedzi na pozew. Poinformował także, że kontakt z klientem, z uwagi na jego schorzenia psychiczne, jest znacznie utrudniony, a bezpośrednie rozmowy z nim nie pozwoliły na uzyskanie żadnych przydatnych informacji, gdyż z klientem nie można nawiązać logicznej rozmowy. Wobec trudności uzyskania informacji także od kuratora, radca prawny zawnioskował o przeprowadzenie dowodów z dokumentów ZUS i Powiatowego Zespołu Orzekania o Niepełnosprawności, co pozwoliło potwierdzić, że pozwany jest osobą niepełnosprawną i otrzymuje rentę, a tym samym przysługują mu uprawnienia do lokalu socjalnego w razie orzeczenia eksmisji. Radca prawny przedłożył także kopie dokumentów potwierdzających treść jego wyjaśnień. 

Rzecznik Dyscyplinarny dał wiarę wyjaśnieniom radcy prawnego, że jego nieobecność na rozprawie była wywołana awarią samochodu, a zatem zdarzeniem nagłym i nieprzewidzianym, które uniemożliwiło stawiennictwo w sądzie. Nieobecność ta nie była więc wynikiem zaniedbania, czy zamierzonego działania radcy prawnego, lecz efektem poważnej przeszkody, która wystąpiła w sposób od niego niezależny. Niestawiennictwo na rozprawie spowodowane siłą wyższą nie może być podstawą odpowiedzialności dyscyplinarnej radcy prawnego. Jednocześnie zauważyć należy, że radca prawny nie złożył wniosku o odroczenie rozprawy. Nie musiał zatem usprawiedliwiać swojego niestawiennictwa, a sąd mógł w zaistniałej sytuacji procedować i rozprawa mogła się odbyć. Nie powstały okoliczności uzasadniające twierdzenie o pozbawieniu strony możności obrony jej praw, gdyż ta ma miejsce tylko wówczas, gdy strona została pozbawiona uprawnień procesowych wskutek wadliwego postępowania sądu, a nie wtedy, gdy strona na skutek własnego działania z uprawnień tych nie korzysta. Radca prawny nie złożył wniosku o odroczenie rozprawy, ponieważ, jak wyjaśnił, nie chciał hamować postępowania, a jednocześnie mając świadomość, jaką wiedzą dysponuje kurator pozwanego, który miał być przesłuchany na rozprawie, uznał, że jego obecność przy tym przesłuchaniu nie jest niezbędna. Co także istotne, radca prawny już wcześniej podjął konieczne działania w celu ochrony interesów prawnych swojego klienta, w tym m.in. poprzez udzielenie odpowiedzi na pozew i złożenie niezbędnych wniosków dowodowych. Radca prawny był także obecny na poprzedniej (pierwszej) rozprawie. 

Odnośnie do kwestii nieustanowienia przez radcę prawnego pełnomocnika substytucyjnego do udziału w rozprawie wskazać trzeba, że instytucja substytucji nie daje pełnej gwarancji uruchomienia zastępstwa pełnomocnika w każdym przypadku, gdy nie może się on stawić na rozprawie. Substytut musi mieć zapewnioną możliwość przygotowania się do rozprawy celem prawidłowego reprezentowania strony. W przypadku zdarzenia nagłego i nieprzewidywalnego, ustanowienie substytuta doznaje dodatkowych trudności. Zachodzi bowiem wówczas pilna konieczność znalezienia osoby, której można udzielić substytucji i która jest w stanie w danym dniu wykonać zastępstwo, zapoznawszy się uprzednio ze sprawą i przygotowawszy należycie do udziału w rozprawie. W sytuacji, gdy zdarzenie uniemożliwiające udział w rozprawie ma miejsce na krótko przed wyznaczoną godziną rozprawy, ustanowienie substytucji i zapewnienie udziału w rozprawie substytuta (należycie przygotowanego), jest niezmiernie trudne, a często wręcz niewykonalne. W kontekście powyższych okoliczności nie sposób w przedmiotowej sprawie zarzucić radcy prawnemu, iż nie ustanawiając pełnomocnika substytucyjnego popełnił przewinienie dyscyplinarne. 

Zauważyć także należy, że Kodeks Etyki Radcy Prawnego, w brzmieniu obowiązującym w dacie czynu, nie nakładał na radcę prawnego bezwzględnego obowiązku zapewnienia zastępstwa w przypadku przemijającej przeszkody, lecz formułował ten nakaz w tym celu „aby prowadzone przez radcę prawnego sprawy nie doznały uszczerbku”. Jeżeli więc brak zastępstwa nie spowodował doznania uszczerbku dla prowadzonej sprawy (klienta), to niezapewnienie takiego zastępstwa nie stanowiło przewinienia dyscyplinarnego. 

Jedyny zarzut, jaki można sformułować wobec radcy prawnego w zaistniałych okolicznościach, dotyczy zaniechania telefonicznego powiadomienia sekretariatu sądu o tym, iż nie stawi się na rozprawie z uwagi na niemożliwość dotarcia do sądu oraz że nie składa wniosku o odroczenie rozprawy, wraz z prośbą o przekazanie tych informacji przewodniczącemu. Takie zachowanie może być jednak uznane wyłącznie za dobry obyczaj pełnomocnika, nie jest zaś jego obowiązkiem prawnym. 

Z powyższych względów rzecznik dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia wobec stwierdzenia braku znamion przewinienia dyscyplinarnego. Zawiadamiający sąd nie wniósł odwołania od postanowienia rzecznika, które stało się prawomocne. 

Kategorie: In Gremio 127, Radcowie prawni, Z repertorium rzecznika

Błażej Baumgart

radca prawny, Rzecznik Dyscyplinarny
Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy panel boczny

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2025 In Gremio.