• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • 2011
    • In Gremio 68
    • In Gremio 69
    • In Gremio 70
    • In Gremio 71
    • In Gremio 72
    • In Gremio 73
  • 2010
    • In Gremio 62
    • In Gremio 63
    • In Gremio 64
    • In Gremio 65
    • In Gremio 66
    • In Gremio 67
  • więcej…
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • Start
  • Adwokaci
  • Radcowie prawni
  • Sędziowie
  • Prokuratorzy
  • Komornicy
  • Notariusze
  • Aplikanci

Odpowiedzialność zbiorowa

Maciej Kawałko

Koniec starego roku to zwykle okres podsumowań, początek kolejnego – to czas postanowień. Czy refleksja i zapał tych chwil pozwolą nam udźwignąć brzemię odpowiedzialności zbiorowej?

Tytuł niniejszego artykułu wymaga wyjaśnienia. Odwoływanie się do odpowiedzialności zbiorowej budzi przecież proste skojarzenie z zasadą ponoszenia konsekwencji postępowania jednostki przez grupę, której jest ona członkiem. Takie rozumienie odpowiedzialności przywodzi na myśl mało przyjemne rozliczanie z obowiązków, nawet karanie za ich niedopełnienie. W pierwszym odczuciu tytuł, nawiązujący do tej zasady, nastraja Czytelnika bojowo, bo czemuż to znowu miałby on znosić tezy o jakiejkolwiek odpowiedzialności zbiorowej kogokolwiek. Tym bardziej, jeśli miałaby ona dotyczyć grupy, do której sam należy.

Codzienność dostarcza nam wystarczającą ilość opartych na takiej zasadzie emocji i wskazywanie na kolejne sytuacje na niej oparte, nie jest niczym atrakcyjnym, z pewnością nie skłania by dotrwać w lekturze do końca artykułu. Ja jednak chciałbym zachęcić do innego odczytania tytułowego hasła. Jeśli tylko Czytelniku zdołasz przenieść akcent z tego negatywnie odbieranego aspektu rozliczania grupy, na o wiele bardziej wartościowy etycznie aspekt związany z aktywnością motywowaną dobrem grupy – dostrzeżesz, że tytułowe pojęcie nabiera nowego, pozytywnego znaczenia. Znaczenia, które przez Czytelników niniejszego miesięcznika tym bardziej powinno być dobrze odebrane.

Twierdzę bowiem, że brzemię tak rozumianej odpowiedzialności zbiorowej, choć jest wielkim wyzwaniem, jednak nie musi być ciężkie. Piszę to z całą odpowiedzialnością, gdyż od czasu gdy niemal dwa lata temu znalazłem się w wirze budzenia odpowiedzialności zbiorowej sędziów, praca w jakiej uczestniczę daje naprawdę dużo satysfakcji. A co równie istotne – podjęte działania przynoszą już wymierne efekty.

Wszystko zaczęło się od pobudzonej informacją o powstaniu fundacji mającej służyć sędziom w stanie spoczynku myśli, by miejsca dla powstania Domu Seniora dla sędziów poszukać w naszym regionie. Ten śmiały pomysł, szybko zjednywał sobie pozytywne nastawienie, a dalej wsparcie osób, z którymi się nim dzieliłem. Na początku 2016 roku był to już projekt cieszący się nie tylko przychylnością wyrażaną w rozmowach prywatnych, ale mający wsparcie przedstawicieli środowiska sędziowskiego całej naszej apelacji, a następnie też poparcie przedstawicieli innych korporacji prawniczych w regionie. Zaczynał już żyć odpowiedzialnością zbiorową naszego środowiska.

To właśnie motywacja wynikająca ze świadomości, iż wykonywany zawód wymaga m. in. dostrzeżenia potrzeb w szerszym kręgu, niż ograniczony do własnej osoby i swoich najbliższych, najczęściej motywował do angażowania się w popieranie naszych działań. Przybierały one coraz bardziej konkretny kształt, a doprowadziły do podjęcia przez Zarząd Fundacji Dom Sędziego Seniora decyzji o nawiązaniu współpracy z placówkami sanatoryjnymi, funkcjonującymi w leżącej na terenie właśnie naszej apelacji miejscowości Połczyn Zdrój. Tam też pod koniec listopada 2016 roku przybył z wizytą Prezes Fundacji Dom Sędziego Seniora SSR Sławomir Pałka. W towarzystwie m. in. Prezesa Sądu Apelacyjnego w Szczecinie Macieja Żelazowskiego oraz członka Krajowej Rady Sądownictwa SSO Waldemara Żurka, zapoznał się on z przygotowanymi specjalnie dla Fundacji ofertami pobytu w tej uzdrowiskowej miejscowości, a zwieńczeniem pobytu było podpisanie Porozumień o współdziałaniu między Fundacją, a działającymi w Połczynie Zdroju sanatoriami – Uzdrowiskiem Połczyn S.A. i Sanatorium Marta.

Wydarzenie to zamknęło pierwszy okres podjętej inicjatywy, wynikającej z poczucia odpowiedzialności sędziów za środowisko w jakim funkcjonujemy. Obudzona z tej motywacji aktywność, nie tylko była źródłem dużej satysfakcji z osiągniętych dotychczas rezultatów, ale też stawia pytanie, na które każdy, przede wszystkim członek środowiska sędziowskiego, którego ta inicjatywa dotyczy, powinien sobie odpowiedzieć. Pytanie o to, na ile jest mu bliska idea odpowiedzialności za środowisko, w którym funkcjonuje, za jego kondycję, rozumianą nie tylko w aspekcie gotowości do podejmowania uchwał w sprawach tyczących się aktualnej sytuacji nas dotyczącej, ale też pojmowanej jako postawa realnego zaangażowania się w inicjatywy służące szerszemu dobru. Takie właśnie rozumienie pojęcia odpowiedzialności zbiorowej użyte w tytule, w moim przekonaniu powinno skłaniać szczególnie sędziów każdego wieku i stażu, do wspierania inicjatywy, jak rzadko która łączącej w obszarze naszej teraźniejszości perspektywę przyszłości z refleksją nad przeszłością.

To ujęcie inicjatywy tworzenia domu dla sędziów seniorów z pozoru tylko jest górnolotnym sloganem. Każdy bowiem, kto był świadkiem odchodzenia w stan spoczynku sędziów, którzy towarzyszyli mu w życiu zawodowym od jego początku, nierzadko jako patroni, później też koleżanki i koledzy z jednego sądu, musi objąć refleksją swoją relację do tych, nieczynnych już zawodowo, osób. Większość z nich jest w stanie spoczynku tylko tytularnie. Jednak nie wszystkich sytuacja życiowa czy zdrowotna jest na tyle dogodna, by lata po zakończeniu pracy zawodowej mogli oni spędzać w komforcie godnym randze sprawowanego urzędu. Śmiem twierdzić, że konsekwencją braku społecznego zaangażowania motywowanego poczuciem tytułowej odpowiedzialności zbiorowej będzie w dalszej perspektywie sytuacja, w której przyjdzie samym sędziom ponosić społeczną odpowiedzialność zbiorową. Jeśli bowiem swoją postawą nie będziemy świadczyć, że rola sędziego nie ogranicza się tylko do realizacji obowiązków służbowych zgodnie z wyznaczonym podziałem czynności, to przy obecnym modelu kształcenia młodych sędziów, praktycznie oderwanym od środowiska, w którym później zaczynają pracę, ich poczucie odpowiedzialności, związane z pełnioną funkcją, będzie karlało.

Dlatego właśnie jestem przekonany, że jakkolwiek inicjatywa tworzenia domu sędziego seniora wydaje się dotyczyć tylko wąskiego grona osób wymagających wsparcia po zakończeniu życia zawodowego, to w rzeczywistości jest to kolejny sprawdzian kondycji, w jakiej znajduje się środowisko sędziowskie. W takim aspekcie, możliwość wspierania działalności Fundacji Dom Sędziego Seniora staje się okazją do budowania relacji służących wzmocnieniu konstrukcji, na jakiej wspiera się wymiar sprawiedliwości. Jest to wartość dodana zaangażowania się sędziów w popieranie działalności Fundacji Dom Sędziego Seniora.

Jeśli zatem Szanowny Czytelniku, zwłaszcza Sędzio-Czytelniku, zrobiwszy już podsumowanie minionego roku, snujesz plany na nowo nastały, znajdź w swych refleksjach miejsce by zastanowić się nad odpowiedzialnością, jaka obliguje do zaangażowania się w życie zbiorowości, w której funkcjonujesz. Aktywność w tym obszarze pozwoli odkryć pozytywne znaczenie tytułowej odpowiedzialności i doświadczyć jej budującej mocy. Czego i sobie w Nowy Roku życzę.

 

Informacje na temat działalności Fundacji Dom Sędziego Seniora można znaleźć na stronie www.domsedziegoseniora.org

Kategorie: In Gremio 105, Felieton

Maciej Kawałko

Sędzia Sądu Okręgowego w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.