Ślepym Okiem Temidy

Rytm ostatnich dni wyznaczają dwa imiona: Kazimierz i Jarosław. Pierwszy zaśpiewał o drugim, wychodząc z dotychczasowej strefy komfortu i kohabitacji z władzą. Dzięki temu wszedł w inną strefę komfortu, mierzoną ogromną popularnością, odsłonami na YouTubie i profitami finansowymi z kolejnych kliknięć. [Więcej…] Strefa komfortu

Ludzie są zaskakiwani na co dzień. Deszczem po wyjściu z pracy, zdradą partnera, debetem na koncie, a nawet opóźnieniami pociągów PKP. W Polsce w ostatnich latach tradycją stało się zaskoczenie zmianami w prawie, na których uchwalenie, jak się okazało, wystarczała jedna noc.  [Więcej…] O (nie)praworządności

Zaczęło się od czarnych banerów z napisem „czy chcecie tego, co było” oraz cyklu wypowiedzi podważających dobre imię sędziów. I gdy wydawało się, że jest to na polskiej scenie społeczno-politycznej trzęsienie ziemi, jak w scenariuszu mistrza Hitchcocka, napięcie zaczęło rosnąć. Zadziałały prawa fizyki, siła akcji wywołała siłę sędziowskiej reakcji. Wiece, świeczki (które z niektórych dłoni wypadały), uchwały, przemowy. Płomienny zachwyt kontrrewolucjonistów broniących starego porządku. Z determinacją godna lepszej sprawy, ale przede wszystkim z wiarą na odsiecz, która przybędzie z Zachodu. Ot, pojawili się nawet sędziowie niezłomni, a przynajmniej jeden… [Więcej…] Ślepym Okiem Temidy

Przyznaję się. Byłem na ostatnim Pol’and’rock Festival. Po raz trzeci jako sędzia. Wprawdzie bez togi, ale wciąż z tą samą szczytną ideą niesienia kaganka edukacji prawnej i pokazywania, że sędziowie nie są kastą i potrafią przemawiać ludzkim i zrozumiałym językiem.  [Więcej…] Zdanie o bluzgach, czyli dlaczego Jurek Owsiak powinien zostać ukarany

Był lipcowy późny wieczór 2015 roku. Stanąłem wtedy na dworcu autobusowym w Budvie, gdzieś na styku Czarnogóry i Adriatyku, szukając celu dalszej podróży. Z nonszalancko zarzuconym przez ramię plecakiem mogłem grymasić: Kotor, Tirana, Zagrzeb? A dlaczego nie Sarajevo. [Więcej…] Sarajewo a sprawa Polska, czyli refleksje z bałkańskich podróży

1. Sejmowy walec znów przetoczył się po polskim ustawodawstwie. Ponownie nocną porą, ponownie w tempie, w jakim świętej pamięci Nicky Lauda pokonał zakręty w najlepszych latach swej kariery. [Więcej…] Kilka słów o życiu i całej reszcie

Mam nadzieję, że tytuł jest prowokacyjny, ale prowokacje dopiero się zaczną. Najpierw trochę prowokacji filozoficznych, a potem czas na polityczne… [Więcej…] O ludzkiej niewiedzy czyli o tym, że Dzień Edukacji Prawnej należy zlikwidować

Zacznijmy od anegdot, które anegdotami są z nazwy, bo chyba większość osób związanych z wymiarem sprawiedliwości zdążyła w ich prawdzie zanurzyć palce głębiej niżli Święty Tomasz zgłębiając stygmaty Jezusa. Bo cóż zwykł mawiać przeciętny skazany, na (niestety) przeciętne „zawiasy, kiedy zapytać go, o jego karalność? Otóż zwykł odpowiadać, że skazany to on nie był, ma tylko zawiasy albo że „coś tam” ma, najczęściej kuratora. [Więcej…] O tym, czy „zawiasy” to wyrok, o horyzontach chomika i wszystkim tym, co przeszkadza patrzeć naprawdę szeroko…

Popełniłem kiedyś taki rysunek. Prosta kreska, na białym tle dwie postaci. Duża i mała, Dorosły i dziecko. Człek mniejszy zadaje pytanie: „Tatusiu, a po co Polska walczyła, żeby odzyskać niepodległość?”. W odpowiedzi słyszy od człeka większego: „po to, żeby żaden zaborca nie przeszkadzał się Polakom kłócić między sobą”. Podpis. Pointa oczywista, choć może nie do końca, bo w sumie nie wiadomo, czy bardziej uśmiechnąć się, czy raczej zasmucić. Bo mam wrażenie, że sam rysunek z każdym dniem nabiera innego wymiaru, a wartki nurt wydarzeń wskazuje, że napięcia polsko – polskie osiągają punkt kulminacyjny. [Więcej…] Ślepym Okiem Temidy 128