In Gremio 106

Przewodniczący: SSA Andrzej Olszewski 

Sędziowie: SA Stanisław Stankiewicz (sprawozdawca),
SO del. do SA Małgorzata Jankowska 

Treść znowelizowanego z dniem 15 kwietnia 2016 r. przepisu art. 287 § 2 k.p.k. (art. 1 pkt 53 ustawy z dnia 11 marca 2016 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw – Dz.U. z 2016 r., poz. 437) explicite wskazuje, że aresztowanie można zastosować tylko wówczas, jeżeli zarządzenie zatrzymania i przymusowego doprowadzenia nie jest wystarczające dla zapewniania stawiennictwa osoby wezwanej. Tym samym ustawodawca zaleca racjonalność działania, tj. by stosować środek ostateczny w postaci aresztowania świadka rozsądnie, to jest w taki sposób, aby nie przekroczyć granicy niezbędności przymusu, gdyż istotą kar porządkowych jest przecież wyegzekwowanie określonego obowiązku.

[Więcej…] Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 27 października 2016 r., sygn. akt Kz 509/16

Przewodniczący: SSA Stanisław Stankiewicz 

1. Jedynym kryterium determinującym wydanie rozstrzygnięcia w kwestii przywrócenia terminu zawitego do wniesienia środka zaskarżenia, jest przesłanka określona w art. 126 § 1 in principio k.p.k. Zaniechanie wniesienia środka odwoławczego przez obrońcę nie uzasadnia przywrócenie terminu, jeżeli oskarżony uzgodnił z obrońcą, by ten środka odwoławczego nie wnosił.
2. Skoro oskarżony podczas rozprawy był reprezentowany przez obrońców z wyboru, a nadto otrzymał odpis wyroku wraz z uzasadnieniem oraz stosownym pouczeniem o prawie, terminie i sposobie wniesienia apelacji, to subiektywny brak wiary w skuteczność wniesienia środka zaskarżenia, wywołany trudną sytuacją materialną – wobec braku wcześniejszego wystąpienia o ustanowienie obrońcy z urzędu (art. 78 k.p.k.) – nie upoważnia strony do skutecznego ubiegania się o restytucję terminu do złożenia środka odwoławczego.

[Więcej…] Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 2 listopada 2016 r., sygn. akt II AKz 498/16

Przewodnicząca: SSA Bogumiła Metecka–Draus 

1. Bezzasadna jest teza zażalenia, że sąd orzekający w przedmiocie ustalenia kosztów procesu ma sporządzać dla obrońcy sprawozdania i streszczenia opinii, ekspertyz, rachunków oraz faktur VAT. Rzeczone dokumenty znajdują się w aktach sprawy i obrońca ma prawo do przejrzenia akt sprawy, a zatem i do zapoznania się ze znajdującymi się w nich rachunkami, ekspertyzami, czy opiniami.
2. Nie jest trafne twierdzenie, że nie obciążają skazanego koszty wydania opinii biegłych zasięganych w postępowaniu, które w ocenie skazanego, czy jego obrońcy, miałyby okazać się nieprzydatne w sprawie. Koszty tych opinii obciążają bowiem skazanego niezależnie od tego, czy okazały się one przydatne do ustalenia stanu faktycznego.

[Więcej…] Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 29 czerwca 2016 r., sygn. akt II AKz 253/16

Przewodniczący: SSA Stanisław Stankiewicz 

Wyliczenie sytuacji, w których sąd odwoławczy powinien pozostawić bez rozpoznania przyjęty środek odwoławczy, nie jest wyczerpujące i nie ma charakteru zamkniętego (arg. ex art. 430 § 1 k.p.k.). Fakt, że przewodniczący wydziału sądu pierwszej instancji przyjął pismo procesowe skazanego, stanowiące wniosek (w trybie art. 157 § 1 k.p.k.) o wydanie uwierzytelnionego odpisu postanowienia sądu pierwszej instancji wraz z uzasadnieniem (ogłoszonego na posiedzeniu w obecności strony), nietrafnie uznając je – in concreto – za zażalenie skazanego wniesione na orzeczenie sądu pierwszej instancji, a następnie przekazał je (wraz z aktami sprawy) sądowi ad quem, nie może oznaczać i nie oznacza, aby sąd ten był związany taką wadliwą oceną i zobligowany do merytorycznego rozpoznania „zażalenia”, które realnie nie zawiera jakichkolwiek zarzutów odwoławczych, a nawet woli (krytyki) zaskarżenia wydanego orzeczenia. Wręcz przeciwnie, sąd drugiej instancji ex officio powinien także zbadać wszystkie warunki skuteczności wniesienia takiego „środka odwoławczego”, tudzież prawnofaktyczne przesłanki prawidłowości wydanego zarządzenia o jego przyjęciu i to niezależnie od tego, co w tej materii zdecydował organ a quo. W razie zaś niewątpliwego ustalenia, że decyzja o przyjęciu środka odwoławczego była wadliwa – postąpić po myśli art. 430 § 1 k.p.k.

[Więcej…] Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 2 listopada 2016 r., sygn. akt II AKzw 1339/16

Przewodniczący: SSA Stanisław Stankiewicz 

Skoro na postanowienie sądu okręgowego, w przedmiocie europejskiego nakazu aresztowania, wydane na podstawie art. 607a k.p.k., zażalenie nie przysługuje, to nie jest również dopuszczalne wniesienie środka odwoławczego od postanowienia sądu okręgowego w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku o uchylenie europejskiego nakazu aresztowania, wydanego na podstawie art. 607a k.p.k. a contrario.

[Więcej…] Postanowienie Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 19 października 2016 r., sygn. akt II AKz 476/16