• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • 2012
    • In Gremio 74
    • In Gremio 75
    • In Gremio 76
    • In Gremio 77
    • In Gremio 78
    • In Gremio 79
  • 2011
    • In Gremio 68
    • In Gremio 69
    • In Gremio 70
    • In Gremio 71
    • In Gremio 72
    • In Gremio 73
  • 2010
    • In Gremio 62
    • In Gremio 63
    • In Gremio 64
    • In Gremio 65
    • In Gremio 66
    • In Gremio 67
  • więcej…
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • Start
  • Adwokaci
  • Radcowie prawni
  • Sędziowie
  • Prokuratorzy
  • Komornicy
  • Notariusze
  • Aplikanci

Skarga na sędziego

Błażej Baumgart

Rzecznik Dyscyplinarny prowadził postępowanie sprawdzające wywołane skargą M.M. (dalej także jako Skarżący) na postępowanie radcy prawnego A.M. Po przeprowadzeniu czynności sprawdzających Rzecznik Dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia w sprawie niegodnego i nieuczciwego zachowania radcy prawnego A.M., wobec stwierdzenia, że czynu nie popełniono. Zarzuty pod adresem A.M. okazały się całkowicie chybione, albowiem na rozprawie, podczas której miał się on według Skarżącego zachować niegodnie i nieuczciwie, radca prawny nie był obecny, lecz zastępował go substytut – radca prawny P.W. Niemniej Rzecznik Dyscyplinarny rozważył, czy zasadne są zarzuty M.M. niegodnego i nieuczciwego postępowania, oparte na tym, iż pełnomocnik pozwanych zgodził się z poglądem wyrażonym przez sąd, który to pogląd jest nieakceptowany przez M.M. Zgodnie z przepisami ustawy o radcach prawnych (dalej: urp) wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej, która ma na celu ochronę prawną interesów podmiotów, na których rzecz jest wykonywana. Radca prawny świadcząc pomoc prawną ma zatem obowiązek działać w interesie strony, którą reprezentuje, w celu ochrony prawnej jej interesów. P.W., będący substytucyjnym pełnomocnikiem pozwanych, wyrażając pogląd zbieżny z poglądem sądu orzekającego w sprawie, a nieakceptowany przez przeciwnika procesowego swoich mocodawców, działał w interesie swojego klienta i nie można zarzucić mu z tego powodu zachowania niegodnego, czy nieuczciwego. Od powyższego postanowienia M.M. wniósł odwołanie do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego (dalej: OSD), który utrzymał zaskarżone postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego w mocy. W składzie orzekającym w tej sprawie zasiadała m.in. radca prawny E.G. 

Po kilku miesiącach do Okręgowej Izby Radców Prawnych wpłynęła skarga M.M. na postępowanie radcy prawnego E.G., której Skarżący zarzucił, że jako członek składu orzekającego rozpoznającego jego odwołanie od postanowienia Rzecznika Dyscyplinarnego o odmowie wszczęcia dochodzenia, sprzeniewierzyła się rocie ślubowania radcowskiego, zgodnie z którą radca prawny ma obowiązki zawodowe wypełniać sumiennie i zgodnie z przepisami prawa. Nadto, Skarżący wskazał, że przy rozpoznawaniu sprawy E.G. winna była opierać się wyłącznie o dokumenty urzędowe i sądowe w tym protokoły posiedzenia sądu i ustawy, a nie na wyjaśnieniach i swoich osobistych odczuciach. 

W pierwszej kolejności odnotować należało, że skarga wniesiona przez M.M. dotyczy zachowania radcy prawnego niezwiązanego z wykonywaniem czynności zawodowych, lecz ze sprawowaniem powierzonej mu funkcji w organie samorządu radców prawnych. Tym samym zachowanie E.G. nie może być w przedmiotowej sprawie oceniane przez pryzmat tych wszystkich przepisów urp i Kodeksu Etyki Radcy Prawnego (dalej: KERP), które dotyczą wykonywania zawodu radcy prawnego, a może być poddane ocenie jedynie w kontekście przepisów o wykonywaniu obowiązków samorządowych, tj. art. 64 ust. 2 KERP stanowiącego, że radca prawny, któremu powierzono funkcję w organach samorządu, obowiązany jest przyjęte obowiązki wypełniać rzetelnie i z najwyższą starannością. Tymczasem, zarzuty Skarżącego wobec E.G. sprowadzają się w istocie do odmiennej oceny postępowania radcy prawnego, którego dotyczyła złożona przez niego skarga (a ściśle rzecz ujmując – jego substytuta), od oceny jaką przyjął OSD i którą zawarł w uzasadnieniu swojego postanowienia. Analiza akt postępowania przeprowadzonego przez OSD w ww. sprawie prowadzi do wniosku, że postępowanie E.G. jako sędziego dyscyplinarnego było ze wszech miar prawidłowe, rzetelne, staranne i zgodne z prawem oraz nastąpiło w wykonaniu uprawnień i obowiązków wynikających z powierzonej jej funkcji członka OSD. Utrzymując w mocy zaskarżone postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego OSD wskazał m.in., że organ dyscyplinarny może oceniać jedynie zachowanie radcy prawnego, natomiast przedmiotem jego oceny nie może być rozstrzyganie sporu sądowego lub ocena prawidłowości wyroku wydanego przez sąd powszechny, czego zdaje się oczekiwać Skarżący. Jednocześnie sąd dyscyplinarny odniósł się szczegółowo do zarzutów, jakie sformułował Skarżący, zauważając m.in., że zarzuty te oparte są w zasadniczej części na twierdzeniu, że radca prawny działający jako pełnomocnik pozwanych, nie podzielił poglądów prezentowanych w toku postępowania przez Skarżącego będącego powodem. Sąd dyscyplinarny uznał ten zarzut za bezzasadny wskazując, że radca prawny nie jest bezstronnym uczestnikiem postępowania, lecz pełnomocnikiem jednej ze stron, a jego rolą jest ochrona prawna interesów podmiotu, na którego rzecz świadczy on pomoc prawną. 

W ocenie Rzecznika Dyscyplinarnego Skarżący oczywiście może nie zgadzać się z rozstrzygnięciem sądu dyscyplinarnego, jednak samo to, że uważa on wydane przez ten sąd postanowienie za niesłuszne, czy nieprawidłowe pozostaje bez jakiegokolwiek związku z odpowiedzialnością dyscyplinarną członka składu orzekającego w danej sprawie. W omawianym przypadku nie sposób zaś uznać, że E.G., wykonując funkcję w organach samorządu zawodowego uchybiła nakazowi wypełniania swoich obowiązków rzetelnie i z najwyższą starannością. Oznacza to, że radca prawny nie popełniła przewinienia dyscyplinarnego. 

Wobec powyższego i mając na uwadze, że zebrane w sprawie dane nie potwierdziły, by radca prawny E.G. dopuściła się naruszenia przepisów urp lub KERP, Rzecznik Dyscyplinarny wydał postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia. Postanowienie to zostało zaskarżone przez M.M. do OSD, który po rozpoznaniu odwołania utrzymał postanowienie Rzecznika Dyscyplinarnego w mocy.  

Kategorie: In Gremio 121, Z repertorium rzecznika

Błażej Baumgart

radca prawny, Rzecznik Dyscyplinarny
Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy Sidebar

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2023 In Gremio.