• Przejdź do głównej nawigacji
  • Przejdź do treści
  • Przejdź do głównego paska bocznego

In Gremio

łączy środowiska prawnicze

  • 2025
    • In Gremio 175
    • In Gremio 176
    • In Gremio 177
  • 2024
    • In Gremio 169
    • In Gremio 170
    • In Gremio 171
    • In Gremio 172
    • In Gremio 173
    • In Gremio 174
  • 2023
    • In Gremio 163
    • In Gremio 164
    • In Gremio 165
    • In Gremio 166
    • In Gremio 167
    • In Gremio 168
  • 2022
    • In Gremio 157
    • In Gremio 158
    • In Gremio 159
    • In Gremio 160
    • In Gremio 161
    • Wydanie specjalne
    • In Gremio 162
  • 2021
    • In Gremio 149
    • In Gremio 150
    • In Gremio 151
    • In Gremio 152
    • In Gremio 153
    • In Gremio 154
    • In Gremio 155
    • In Gremio 156
  • 2020
    • In Gremio 138
    • In Gremio 139
    • In Gremio 140
    • In Gremio 141
    • In Gremio 142
    • In Gremio 143
    • In Gremio 144
    • In Gremio 145
    • In Gremio 146
    • In Gremio 147
    • In Gremio 148
  • 2019
    • In Gremio 127
    • In Gremio 128
    • In Gremio 129
    • In Gremio 130
    • In Gremio 131
    • In Gremio 132
    • In Gremio 133
    • In Gremio 134
    • In Gremio 135
    • In Gremio 136
    • In Gremio 137
  • 2018
    • In Gremio 116
    • In Gremio 117
    • In Gremio 118
    • In Gremio 119
    • In Gremio 120
    • In Gremio 121
    • In Gremio 122
    • In Gremio 123
    • In Gremio 124
    • In Gremio 125
    • In Gremio 126
  • 2017
    • In Gremio 105
    • In Gremio 106
    • In Gremio 107
    • In Gremio 108
    • In Gremio 109
    • In Gremio 110
    • In Gremio 111
    • In Gremio 112
    • In Gremio 113
    • In Gremio 114
    • In Gremio 115
  • 2016
    • In Gremio 98-99
    • In Gremio 100
    • In Gremio 101
    • In Gremio 102
    • In Gremio 103
    • In Gremio 104
  • 2015
    • In Gremio 91-92
    • In Gremio 93
    • In Gremio 94-95
    • In Gremio 96
    • In Gremio 97
  • 2014
    • In Gremio 86
    • In Gremio 87
    • In Gremio 88-89
    • In Gremio 90
  • 2013
    • In Gremio 80
    • In Gremio 81
    • In Gremio 82-83
    • In Gremio 84
    • In Gremio 85
  • więcej…
    • 2012
      • In Gremio 74
      • In Gremio 75
      • In Gremio 76
      • In Gremio 77
      • In Gremio 78
      • In Gremio 79
    • 2011
      • In Gremio 68
      • In Gremio 69
      • In Gremio 70
      • In Gremio 71
      • In Gremio 72
      • In Gremio 73
    • 2010
      • In Gremio 62
      • In Gremio 63
      • In Gremio 64
      • In Gremio 65
      • In Gremio 66
      • In Gremio 67
    • 2009
      • In Gremio 56
      • In Gremio 57
      • In Gremio 58
      • In Gremio 59
      • In Gremio 60
      • In Gremio 61
    • 2008
      • In Gremio 45-46
      • In Gremio 47-48
      • In Gremio 49-50
      • In Gremio 51-52
      • In Gremio 53-54
      • In Gremio 55
    • 2007
      • In Gremio 33
      • In Gremio 34
      • In Gremio 35
      • In Gremio 36
      • In Gremio 37
      • In Gremio 38
      • In Gremio 39-40
      • In Gremio 41
      • In Gremio 42
      • In Gremio 43
      • In Gremio 44
    • 2006
      • In Gremio 21
      • In Gremio 22
      • In Gremio 23
      • In Gremio 24
      • In Gremio 25
      • In Gremio 26
      • In Gremio 27-28
      • In Gremio 29
      • In Gremio 30
      • In Gremio 31
      • In Gremio 32
    • 2005
      • In Gremio 9
      • In Gremio 10
      • In Gremio 11
      • In Gremio 12
      • In Gremio 13
      • In Gremio 14
      • In Gremio 15-16
      • In Gremio 17
      • In Gremio 18
      • In Gremio 19
      • In Gremio 20
    • 2004
      • In Gremio 1
      • In Gremio 2
      • In Gremio 3
      • In Gremio 4
      • In Gremio 5
      • In Gremio 6
      • In Gremio 7
      • In Gremio 8

Pełnomocnik z urzędu, który (nie) żądał zapłaty

Błażej Baumgart

Skarżąca zawiadomiła rzecznika dyscyplinarnego, że radca prawny będący jej pełnomocnikiem z urzędu stanowczo domaga się wniesienia opłaty za czynności, które wykonywał na jej rzecz. Skarżąca wskazała, że radca prawny poinformował ją, iż z uwagi na brak wpłaty jego praca jako pełnomocnika z urzędu zostaje zawieszona. Nadto, Skarżąca podała, że w toku współpracy z radcą prawnym na swój koszt wykonywała tłumaczenia i wysyłała listy polecone, a Skarb Państwa opłacił pracę pełnomocnika z urzędu. Do skargi dołączono m.in. wydruk wiadomości e-mail, w której radca prawny zawiadomił Skarżącą, że do zapłaty z tytułu dotychczasowego prowadzenia sprawy pozostała kwota 400 zł netto. 

W toku czynności sprawdzających radca prawny wyjaśnił, że był pełnomocnikiem z urzędu Skarżącej w sprawie o przyznanie prawa pomocy w postępowaniu prowadzonym w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej, a wszelkie konieczne czynności w tej sprawie wykonał z należytą starannością, w uzgodnieniu z klientką i za jej wiedzą, czego skutkiem było postanowienie sądu o udzieleniu Skarżącej prawa pomocy w postępowaniu cywilnym w Szwecji. Radca prawny wyjaśnił, że w trakcie prowadzenia sprawy wielokrotnie kontaktował się i spotykał z klientką, przekazując informacje na temat sprawy. Informował ją również o konieczności regulowania niezbędnych opłat i wydatków (np. kosztów tłumaczeń i przesyłek). Współpraca ze Skarżącą układała się bezproblemowo i nigdy nie zgłaszała ona wobec radcy prawnego żadnych zastrzeżeń. Radca prawny wyjaśnił dalej, że po otrzymaniu od Skarżącej informacji o zarejestrowaniu jej sprawy w szwedzkim Urzędzie ds. Pomocy Prawnej oraz o konieczności znalezienia prawników szwedzkich posługujących się językiem polskim, na wyraźną jej prośbę, wyszukał dane 7 takich prawników, do których wystosował pisemne zapytania o możliwość podjęcia się przez nich świadczenia pomocy prawnej na rzecz Skarżącej. Wynagrodzenie za czynności pełnomocnika z urzędu zostało uiszczone przez sąd zgodnie z wystawioną fakturą. Wszelkie natomiast dalsze czynności, po uzgodnieniu tego ze Skarżącą i po ustaleniu zasad odpłatności, miały być wykonywane na podstawie jej zlecenia. Z uwagi na fakt nawiązania przez radcę prawnego kontaktu z prawnikiem w Szwecji i wykonania w związku z tym szeregu czynności, Skarżąca została poinformowana o wysokości należnego wynagrodzenia, obejmującego okres pomocy prawnej po zakończeniu wykonywania obowiązków pełnomocnika z urzędu, w zakresie wcześniej z nią uzgodnionym. Radca prawny zaprzeczył, aby czynności w sprawie zostały zawieszone, wskazując, że zostały one jedynie czasowo wstrzymane w związku z wyjazdem Skarżącej za granicę i wynikającej z tego niemożności ustalenia terminu spotkania z adwokatem szwedzkim. 

 Żądanie przez radcę prawnego od klienta zapłaty wynagrodzenia za czynności wykonywane w ramach pomocy prawnej świadczonej z urzędu jest oczywiście niedopuszczalne i stanowi czyn wyczerpujący znamiona przewinienia dyscyplinarnego (art. 3 ust. 2 ustawy o radcach prawnych w zw. z art. 6 i art. 12 ust. 1 KERP). Podobnie, deliktem dyscyplinarnym jest powstrzymanie się przez radcę prawnego z wykonaniem czynności w związku z nieotrzymaniem wynagrodzenia (art. 36 ust. 5 KERP). W przedmiotowej sprawie jednak sytuacje takie nie miały miejsca. 

Zgodnie z art. 118 § 2 k.p.c. adwokat lub radca prawny ustanowiony przez sąd jest obowiązany zastępować stronę do prawomocnego zakończenia postępowania, chyba że z postanowienia sądu wynika, iż obowiązek zastępowania strony ustaje wcześniej. W analizowanej sprawie radca prawny, będący pełnomocnikiem z urzędu Skarżącej, doprowadził do satysfakcjonującego dla niej prawomocnego zakończenia postępowania, polegającego na wydaniu przez sąd postanowienia o udzieleniu prawa pomocy w Szwecji. Za wykonane czynności radca prawny otrzymał wynagrodzenie od Skarbu Państwa w kwocie 60 zł netto. Kolejne czynności, jakie podjął radca prawny na rzecz Skarżącej, nie mieściły się już jednak w zakresie jego obowiązków pełnomocnika z urzędu, a mimo to częściowo wykonał je pro bono (wyszukanie prawników szwedzkich posługujących się językiem polskim). Co do dalszych czynności na rzecz Skarżącej, w okresie po zakończeniu postępowania, w którym był pełnomocnikiem z urzędu, radca prawny podjął się ich wykonania na wniosek klientki i po ustaleniu z nią zasad dotyczących wynagrodzenia. Wiadomość e-mail, na którą powołała się Skarżąca, dotyczyła właśnie wynagrodzenia za ww. czynności, nieobjęte pomocą prawną z urzędu, a wykonane przez radcę prawnego już po zakończeniu postępowania. Czynności te były realizowane na wniosek i za zgodą klientki, świadomej odpłatnego charakteru podjętych przez radcę prawnego działań. W tej sytuacji żądanie zapłaty wynagrodzenia (nota bene niewygórowanego) za wykonane czynności, było oczywiście uzasadnione i w żadnym razie nie może być uznane za działanie naruszające zasady wykonywania zawodu radcy prawnego. Jednocześnie wskazać należy, że z treści ww. wiadomości e-mail nie wynika, iżby radca prawny oświadczył, że zawiesza wykonywanie dalszych czynności z uwagi na brak zapłaty, a radca prawny wyraźnie zaprzeczył twierdzeniom Skarżącej w tym zakresie, wskazując rzeczywiste przyczyny czasowego wstrzymania czynności. 

Na marginesie jedynie zauważyć trzeba, że radca prawny nie jest zobowiązany do ponoszenia opłat i wydatków za klienta w prowadzonej sprawie (art. 36 ust. 4 KERP). Radca prawny, w tym także ustanowiony pełnomocnikiem z urzędu, zobowiązany jest wyłącznie do udzielania klientowi pomocy prawnej, a zakresem tej pomocy nie jest objęta pomoc finansowa. Tym samym, ponoszenie przez skarżącą kosztów tłumaczeń oraz przesyłek poleconych w przedmiotowej sprawie było rzeczą całkowicie uzasadnioną i naturalną. 

Mając na uwadze powyższe, rzecznik dyscyplinarny odmówił wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego wobec stwierdzenia, że czynów nie popełniono. Skarżąca nie zaskarżyła ww. decyzji. 

Kategorie: Radcowie prawni, In Gremio 143, Z repertorium rzecznika

Błażej Baumgart

radca prawny, Rzecznik Dyscyplinarny
Okręgowej Izby Radców Prawnych w Szczecinie

Zobacz najchętniej czytane działy:

  • Kryminalna historia Polski
  • Ślepym Okiem Temidy
  • Temat numeru

Pierwszy panel boczny

Informacje:

  • O In Gremio
  • Redakcja
  • Rada Programowa
  • Zasady współpracy
  • Reklama
  • Polityka prywatności
  • Regulaminy
  • Kontakt
© 2004–2025 In Gremio.