W skardze wniesionej do rzecznika dyscyplinarnego Skarżący zarzucił radcy prawnemu ujawnienie informacji objętych tajemnicą zawodową podczas składania przez niego zeznań w charakterze świadka w procesie cywilnym.
W toku dochodzenia dyscyplinarnego ustalono, że w sprawie cywilnej z powództwa Skarżącego przeciwko J.K. o zapłatę, sąd przesłuchał w charakterze świadka A.W., wykonującego zawód radcy prawnego. Radca prawny zeznał, że wykonywał w przeszłości obsługę prawną Skarżącego, prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą i pamięta, że przed trzema laty w jego kancelarii stawili się Skarżący oraz mąż pozwanej. Sprawa, z którą zgłosił się Skarżący, dotyczyła bezpiecznego przeniesienia własności samochodu na pozwaną lub na jej męża. Radca prawny poinformował Skarżącego i męża pozwanej, że do przeniesienia własności potrzebne jest sporządzenie faktury przy zachowaniu ceny rynkowej pojazdu. Dalej, radca prawny zeznał, że nie pamięta samej czynności sporządzenia faktury i podpisywania jej, jednak doszło do tego u niego w kancelarii, ponieważ ostatecznie dokument ten został mu okazany, a radca prawny sprawdził go w zakresie poprawności pod względem formalno-prawnym. W kancelarii nie doszło do przekazania pieniędzy. Podczas spotkania Skarżący powiedział radcy prawnemu, że jest w trakcie postępowania rozwodowego i chce się wyzbyć własności samochodu. Po tym spotkaniu, na prośbę Skarżącego, radca prawny spotkał się z nim i jego żoną, którą namawiał do wycofania pozwu rozwodowego, w wyniku czego złożyła ona wniosek o zawieszenie postępowania o rozwód. Na pytanie pełnomocnika powoda, czy jego zeznania nie wkraczają w zakres objęty tajemnicą zawodową, radca prawny odpowiedział, że nie mówi niczego „o sprawach, które były mu powierzone”, a okoliczności, na które zeznaje, nie są objęte tajemnicą zawodową. Potwierdził także, że reprezentuje pozwaną i jej męża w innym procesie z powództwa Skarżącego. W trakcie składania zeznań radca prawny ani razu nie odmówił odpowiedzi na zadane pytanie z powołaniem się na tajemnicę zawodową.
Rzecznik dyscyplinarny przedstawił radcy prawnemu zarzut popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, polegającego na ujawnieniu informacji objętych tajemnicą zawodową. Przesłuchany w charakterze obwinionego radca prawny oświadczył, że nie przyznaje się do popełnienia zarzuconego czynu. Wyjaśnił, że zgodnie z tezą dowodową celem jego przesłuchania w sądzie było przedstawienie samego przebiegu spotkania, a nie informacja dotycząca ewentualnej porady prawnej. Według radcy prawnego Skarżący i mąż pozwanej nie przyszli do niego po poradę prawną – nikt takiej porady nie oczekiwał ani nie sformułował w stosunku do niego prośby w tym zakresie. Kilkuminutowa obecność Skarżącego i męża pozwanej w jego kancelarii prawdopodobnie wynikała z faktu, że obaj go znali i mieli do niego zaufanie. Mąż pozwanej współpracował bowiem wówczas blisko ze Skarżącym i znał radcę prawnego, ponieważ często przywoził mu dokumenty od Skarżącego. Według radcy prawnego podczas bytności w jego kancelarii Skarżący i mąż pozwanej jedynie „rozmawiali ze sobą oraz czynili jakieś ustalenia”, w których on de facto nie uczestniczył. Radca prawny wyjaśnił, że przebieg tego spotkania zrelacjonował w sądzie dlatego, że uznał, iż nie mogło to być w najmniejszym stopniu objęte tajemnicą. Wyjaśnił nadto, że złożone przez niego zeznania w żaden sposób nie mogły pogorszyć ani polepszyć sytuacji żadnej ze stron postępowania.
W ocenie rzecznika dyscyplinarnego okoliczności faktyczne ustalone w toku dochodzenia potwierdziły, że radca prawny dopuścił się popełnienia zarzuconego mu czynu. Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy o radcach prawnych radca prawny jest obowiązany zachować w tajemnicy wszystko, o czym dowiedział się w związku z udzieleniem pomocy prawnej. W przedmiotowej sprawie radca prawny uchybił temu obowiązkowi, albowiem składając zeznania jako świadek w postępowaniu cywilnym ujawnił informacje dotyczące treści udzielonej przez niego porady prawnej oraz przebiegu spotkania, podczas którego świadczył pomoc prawną. Bezspornie bowiem doszło do udzielenia porady dotyczącej przeniesienia własności samochodu oraz sprawdzenia okazanej faktury pod względem formalno-prawnym. Podczas spotkania Skarżący wyjawił także radcy prawnemu motywy, jakimi kieruje się przenosząc własność samochodu, związane z trwającym postępowaniem rozwodowym. Spotkanie miało miejsce w siedzibie kancelarii prowadzonej przez radcę prawnego, w godzinach jej urzędowania, a Skarżący był klientem radcy prawnego.
Radca prawny wezwany na przesłuchanie przez sąd w sprawie cywilnej obowiązany jest stawić się na przesłuchanie i złożyć zeznania, przy czym ma obowiązek odmówić odpowiedzi na pytanie, jeżeli zeznanie miałoby być połączone z pogwałceniem istotnej tajemnicy zawodowej (art. 261 § 2 k.p.c.). Składając zeznania radca prawny powinien zatem mówić tylko o takich okolicznościach, które nie wkraczają w zakres tajemnicy zawodowej, a w razie zadania mu pytania, na które udzielenie odpowiedzi naruszyłoby obowiązek zachowania tajemnicy, zobligowany jest do odmowy udzielenia odpowiedzi. Nie ulega wątpliwości, że zeznania złożone przez obwinionego wkroczyły w zakres objęty tajemnicą zawodową radcy prawnego, która – w świetle przepisów ustawy o radcach prawnych – ma charakter bezwzględny i nieograniczony w czasie.
W wyniku skierowania przez rzecznika dyscyplinarnego wniosku o ukaranie radcy prawnego do Okręgowego Sądu Dyscyplinarnego, sąd ten uznał obwinionego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i wymierzył mu za ten czyn karę upomnienia. Odwołanie radcy prawnego od orzeczenia sądu I instancji nie zostało uwzględnione przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny, który utrzymał zaskarżone orzeczenie w mocy. Radca prawny nie wniósł kasacji do Sądu Najwyższego.
