Oskar Kubacki

Polska praktyka ustrojowa zna przykłady zmian kadencji poszczególnych organów tuż przed wyborami: w 2018 r. zmodyfikowano okres pełnomocnictw organów samorządu terytorialnego, a w 2020 r. planowano przedłużenie kadencji prezydenta RP. Obecnie ponownie zdecydowano się na wydłużenie kadencji organów jednostek samorządu terytorialnego. Tym samym przesunięto termin wyborów samorządowych, które planowo powinny odbyć się jesienią 2023 r., na wiosnę 2024 r. Czy takie działanie jest zgodne z Konstytucją?

Czy w świetle prawa można popełnić przestępstwo i pozostać bezkarnym? Na pierwszy rzut oka wydaje się, że odpowiedź na to pytanie musi być przecząca. A jednak nie do końca… W monarchiach panujący wciąż nie ponoszą żadnej odpowiedzialności prawnej. I choć można by sądzić, że w XXI w. zasada nieodpowiedzialności monarchy stanowi jedynie relikt średniowiecza, to jednak praktyka szybko zmusza do zrewidowania takiego poglądu. Świadczy o tym przypadek byłego króla Hiszpanii, Juana Carlosa I. 

Jedną z odsłon trwającego w naszym kraju konfliktu politycznego jest spór wokół osoby Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Od kiedy Marian Banaś wszedł w konfrontację ze obecnie rządzącym ugrupowaniem, podejmowane są próby osłabienia jego pozycji. 

Wyrokiem z dnia 22 października 2020 r. (sygn. akt K 1/20) Trybunał Konstytucyjny (TK) uznał przepis art. 4a ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 stycznia 1993 r. o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży za sprzeczny z przepisem art. 38 Konstytucji RP. Opublikowanie tego „orzeczenia” w Dzienniku Ustaw (27 stycznia 2021 r.) wywołało kolejną falę sporów, które z jednej strony toczą się wokół zagadnienia dopuszczalności przerywania ciąży, a z drugiej – dotykają legitymizacji obecnego składu TK do wydawania wiążących orzeczeń.

Początek listopada to czas, w którym stosunkowo dużo mówi się o śmierci. Nawet wtedy jednak niezbyt chętnie sięga się po tematykę śmierci samobójczej. Nie ma w tym oczywiście nic dziwnego: problematyka suicydalna niesie ze sobą (i słusznie) przykre skojarzenia; człowiek zaś jak najmniej pragnie myśleć i rozmawiać o tematach przykrych. Ale już krótkie przyjrzenie się statystykom prowadzi do wniosku, że tematyce samobójczej należy przyjrzeć się bliżej. Wedle policyjnych danych Polacy rocznie popełniają ok. 5200 zamachów samobójczych i jest to liczba, która powinna bić na alarm. Tak duża liczba samobójstw skłania do głębszej analizy tego zjawiska, także z punktu widzenia prawniczego. 

Dnia 12 sierpnia 2020 r. do Sejmu wpłynął Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywoływanych nimi sytuacji kryzysowych. [Więcej…] Sankcjonowanie bezprawia? Kilka uwag o ekstraordynaryjnym działaniu władz publicznych

Ostatnimi dniami w Polsce tematem numer jeden jest koronawirus, co w sumie nie dziwi. Jednakże w cieniu dyskusji o tym, jak chronić zdrowie własne i innych, jak myć ręce i czy polskim szpitalom wystarczy sprzętu ochronnego, toczy się także debata o nadchodzących wyborach prezydenckich, zaplanowanych na 10 maja 2020 roku. Opozycja apeluje, by wybory przełożyć; rząd obstaje przy dacie majowej, a na pytanie „czy wybory w czasach zarazy to na pewno dobry pomysł?” wciąż brak jednoznacznej odpowiedzi.  [Więcej…] „Wybory w czasach zarazy” – czy to dobry pomysł?

W 1974 r. amerykański socjolog David P. Phillips odkrył, że po nagłośnieniu samobójstwa znanej osoby w mediach, wzrasta liczba zamachów suicydalnych w regionach, w których przypadek tego samobójstwa został nagłośniony. W dalszych badaniach wykazał on również, że istnieje korelacja pomiędzy nagłośnieniem zamachu samobójczego w mediach a liczbą wypadków samochodowych ze skutkiem śmiertelnym. [Więcej…] Przeciwdziałanie efektowi Wertera a funkcja informacyjna mediów: czy i jak mówić o samobójczej śmierci znanych osób?