Temat numeru

Sprawy sądowe o ustalenie płci pojawiają się coraz częściej w cywilnych wydziałach sądów okręgowych w całej Polsce, co oczywiście wynika z wyraźnego wzrostu świadomości społecznej w kwestii transpłciowości. Warto zwrócić uwagę na to, że osoby decydujące się na prawną korektę płci często czują brak akceptacji ze strony społeczeństwa, co przekłada się także na relacje z pełnomocnikiem procesowym.

Na wstępie wypada przypomnieć wydarzenia sprzed niemal 6 lat, kiedy to bieg rozpoczął szereg zdarzeń określanych jako „kryzys konstytucyjny”.

W zasadzie nie ma sporu co do omnipotencji prawa, każdy element naszego życia jest regulowany przez normę prawną, począwszy od rozmiaru buta, a skończywszy na składzie chemicznym wody kranowej. Skoro prawo zagnieździło się w każdym zakamarku naszego życia, więc jakże silne jest wrażenie, że nie istnieje świat, w którym można dokonać wyboru, a wolność jednostki jest ułudą.

Zmiany w ustroju sądów powszechnych i administracyjnych w ciągu ostatnich lat doprowadziły do sytuacji, w której wyłączną kontrolę nad procesem nominacji sędziów pełnią organy poddane władzy politycznej. 

„Ograniczanie niezależności władzy sądowniczej, niezawisłości sędziów, w tym sędziów Trybunału Konstytucyjnego, podważa zasady współczesnej demokracji. Konstytucja RP nie daje żadnemu organowi władzy (…) prawa do ingerowania w proces wydawania oraz publikacji orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, ani do oceny prawidłowości wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego” (cytaty w tekście za materiałami dostępnymi na www.adwokatura.pl). Nie, to nie jest deklaracja obrońców wyroku TK z 22 października w sprawie ograniczenia prawa do aborcji. To fragment bodaj najdonioślejszej uchwały Krajowego Zjazdu Adwokatury (KZA) z listopada 2016 roku. Brzmi gorzko, jak rechot historii. Nie sądzę, aby autorzy uchwały podpisali się dziś pod taką treścią, ani aby Zjazd ją przyjął. 

Od momentu wyborów w 2015 r. i zmiany władzy jesteśmy świadkami stopniowej erozji dotychczasowego porządku prawnego, wręcz demontażu państwa prawa. Od samego początku nie było wątpliwości, że to świadomy i pożądany kierunek działania obozu rządzącego, pragnącego ukształtować państwo i jego obywateli na nową modłę, wbrew literze obowiązującej konstytucji. Rozpoczął się wówczas proces rozmywania praworządności, który dokonuje się pod pozorem i hasłami naprawy wymiaru sprawiedliwości, z wykorzystaniem cynicznej nowomowy, obrażającej inteligencję odbiorców, a mającej swoje korzenie i wzorce w czasach zamierzchłego PRL-u. 

W dniu 22 września 2020 r. w Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej odbyły się dwie rozprawy w sprawach C-487/19 i C-508/19, które dotyczyły statusu osób rekomendowanych przez nową Krajową Radę Sądownictwa do objęcia urzędów sędziowskich w Sądzie Najwyższym. [Więcej…] Przebieg rozpraw przed TSUE z dnia 22 września 2020 r.

Wracamy na sale sądowe. Tarcza 3.0, nazywana przez przedstawicieli Ministerstwa Sprawiedliwości także tarczą sprawiedliwości, została uchwalona przez parlament 14 maja 2020 r., a już dzień później podpisana przez prezydenta. 

Przedstawiając poniżej kilka uwag na temat tej ustawy, a piszę ten tekst tuż po jego ogłoszeniu w dzienniku ustaw, [Więcej…] Kolejna tarcza, kolejna dawka sprawiedliwości