In Gremio 175

Po uprzednim przedstawieniu krążącego po świecie widma „problematycznego” klienta czas wrócić na sale i korytarze sądowe, gdzie humor prawniczy nieustannie kwitnie, co rusz manifestując się w nowych przypadkach. Oto kolejna ich próbka:

…czyli o wszystkim tym, co zamiast czynić świat lepszym, przykuwa uwagę tłumów.
A przynajmniej jednego przedstawiciela tłumu i bynajmniej nie tumana.

Chciałoby się rzec – każdy słyszał, ale czy pamięta, że oprócz Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, realizując zawód adwokata związani jesteśmy szeregiem dalszych przepisów tworzących ramy wykonywania zawodu? Przepis § 2 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu stanowi, że w przypadkach nieujętych w ,,Zbiorze’’ adwokat powinien kierować się zasadami ustalonymi w uchwałach władz samorządu adwokackiego, w orzecznictwie dyscyplinarnym oraz w normach zwyczajowych przyjętych przez środowisko adwokackie. 

Wyobraźmy sobie sprawę w wydziale gospodarczym: powód domaga się zakazu wykorzystywania płynących zegarów w znaku towarowym pozwanego. Brzmi jak surrealistyczny żart procesowy i to żart zza grobu, albo halloweenowy scenariusz? Nieszczególnie, jeśli przyjrzymy się dość skomplikowanej – jak na ekscentryka przystało – konstrukcji prawnej, jaką jest ochrona dziedzictwa Salvadora Dalego.

W Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej znajdują się liczne regulacje, których adresatami są osoby z niepełnosprawnościami. Mowa tu również o licznych aktach prawa międzynarodowego, których obowiązek przestrzegania ciąży na państwie polskim. Problematyczny jest jednak fakt respektowania poszczególnych regulacji występujących w ramach polskiego porządku prawnego. Sama legislacyjna objętość, jak i niezliczone opinie przedstawiane w zakresie wykładni doktrynalnej mogą się wydać wręcz przytłaczające. W celu należytego usystematyzowania kluczowych informacji postaram się więc przybliżyć nieco tematykę prawnej ochrony osób z niepełnosprawnym w odniesieniu do ustawy zasadniczej.

Zawodowo-samorządowy los rzucił mnie w podróż podniebnym stalowym ptakiem (w rzeczywistości w inżynierii lotniczej stosuje się aluminium) do miasta, gdzie na początku XX wieku urodził się twórca takich filmów jak „W samo południu” czy „Stąd do wieczności” – Fred Zinnemann. Twierdził, że był wiedeńczykiem, ale jego korzenie były czysto polskie i wiązały się ze stolicą Podkarpacia. 

Zeznania świadków nierzadko stanowią zasadniczą część materiału dowodowego, czasem jego całość.
Dlatego też tak problematyczne są sytuacje, gdy świadkowie podają nieprawdę, albowiem mogą prowadzić do występowania w obrocie prawnym rozstrzygnięć co najmniej wadliwych, a w najgorszym przypadku rażąco niesprawiedliwych.

Art. 3 KPC nakłada na strony i uczestników postępowania obowiązek, m.in. dawania wyjaśnień co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania prawdy. Niewywiązanie się przez stronę z tego obowiązku, daje sądowi możliwość (podstawę), w ramach działania art. 230 KPC, do uznania, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, faktów objętych twierdzeniami strony przeciwnej, za przyznane.